Orhan Veli (13 Nisan 1914 – 14 Kasım 1950)
İsterim benim de acaip isimleri
Hiç duyulmamış zenci arkadaşlarım olsun.
Onlarla Madagaskar limanlarından
Çin’e kadar yolculuk yapmak isterim.
İsterim içlerinden bir tanesi
Vapurun güvertesinde yıldızlara karşı
“Hoy Lu-Lu” şarkısını söylesin her gece.
Ve bir gün ansızın bir tanesine
Rastgelmek isterim
Paris’te…
Orhan Veli Kanık
Bir insan daha var, çok şükür, evde;
Nefes var,
Ayak sesi var;
Çok şükür, çok şükür.
|Bütün Şiirleri, Orhan Veli Kanık (13 Nisan 1914 - 14 Kasım 1950)
Orhan Veli Kanık (13 Nisan 1914 – 14 Kasım 1950)
İstanbul’da Boğaziçi’nde
Bir garip Orhan Veli’yim
Veli’nin oğluyum
Tarifsiz kederler içindeyim
Urumeli Hisarı’na oturmuşum
Oturmuş da bir türkü tutturmuşum
İstanbul’un mermer taşları
Başıma da konuyor martı kuşları
Gözlerimden boşanır hicran yaşları
Edalım…
Senin yüzünden bu halim.
İstanbul’un orta yeri sinema
Garipliğim, mahzunluğum duyurmayın anama
El konuşurmuş, görüşürmüş bana ne
Sevdalım…
Boynuna vebalim
İstanbul’da, Boğaziçi’ndeyim
Ben; Bir garip Orhan Veli’yim...