"Öyle yorgunum ki, yapamadıklarımın yükü birikmiş üzerime de kımıldayamıyorum sanki." derdim, takatsizliğimin fiziki bir durumdan arınık olduğunu ve bu yüklerin hepsinin bildiklerimden geldiğini anımsadığımda, aynı zamanda geç kalmış olduğumu hissediyordum. Ve asıl dermansızlığın zincirlemesini, başlatan bu hissiyattı. Bilmekler biriktiriyordum fakat her biri, ehemmiyetsiz, öylece, asılı kalıyordu zihnimde. Öğrenmenin hiç bir manası yoktu, yolumdaki taşları ittirmediği müddetçe...