Dostoyevski yaşadığı her yeri sorguluyor, insan ruhunun derinliklerine iniyor. Bu onda bir hastalık, kendisi de der zaten her şeyi anlamak hastalıktır diye . "Bir katilden daha cani insanlar gördüm, umudumuzu öldürenleri gördüm."
Artık bir çok şeyi geride bıraktım. Mesela anlaşılmak gibi bir derdim ve sürekli kendimi ifade etmek ve tekrar tekrar anlatmak için çaba sarfetmiyorum. Kimsenin hatasını gözüne sokmuyorum. Hatasını görmeyen insanlardan bir beklentim yok. Evet yine gönül kapım açık ama kadir kıymet bilmezlere de davetim yok...!