“Ayaklarıma pranga vurabilirsiniz, fakat inancıma vuramazsınız. Zeus bile beni mağlup edemez.” Epiktetusun sözleri ile başlamak isterim. Yüzyıllar geçse de sistematik işkence her zaman devam ediyor hiç bir şey değişmiyor pranga üzerinden işkence yapılarak insanın kendine olan güveni, hayata olan inancı, sevgiye bakışı en önemlisi içteki umudu yok etmek amaçlanmaktadır.
Ahmed Arif' in ayaklarına prangalar vurulsa da, düşüncelerine, duygularına güzel yüreğine pranga vurmayı başaramamışlar. Güzel yürekli, (adam gibi adam) bunu özelikle vurguluyorum hasretinden prangalar eskitmiş. Sevdiği kadını 20 sene bekleyip, görmeden dahi seven mektup yollayacak para bulmak için hamallık yapan Ahmet Arif; sen ne güzel sevmişsin be. Sözü güzel yürekli adama bırakıyorum.
Terketmedi sevdan beni,
Aç kaldım, susuz kaldım,
Hayın, karanlıktı gece,
Can garip, can suskun,
Can paramparça...
Ve ellerim, kelepçede,
Tütünsüz uykusuz kaldım,
Terketmedi sevdan beni...