Bir sanırdım kendimi, iki olmadan
önce.
Oysa ki ikilik bile bir etmezmiş, toplayınca.
Üç olunca anladım; üçlüğün bile
birden eksik olduğunu.
meğer şükür ve duaymış tamamlayan
birliği.
Kayboluşumu buldum yok oluşum da
varlığımı tamamladım yokluğumla
yokluğum birliğim oluverdi
kendimi okuyuşumda…
(Are)