"Niçin ağlıyorsun ? Ölüm haktır."
Allah sana yeter ya Mus'ab , ey hatırası hayatın kokusu olan....
EBÛ UBEYDE b. CERRAH
Ümmetin Emini
Hz. Peygamber'in, elinden tutup da: "Her ümmetin bir emini vardır; bu ümmetin emini de Ebû Ubeyde b. Cerrâhtır."
ZEYD b. HÂRİSE
Hiç Kimse Onun Gibi Sevmedi
İslâm’da ve Resûlullah’ın kalbinde yüce bir mevkie taht kurmuştu. Ne Resûl, ne de İslâm, insanın soy yüceliğine ve yüz güzelliğine aldırış etmiyordu…
Bu dinin çevresinde Bilâller, Süheybler, Ammârlar, Habbâblar, Üsâme'ler ve Zeydler biraraya gelmişlerdi. Hepsi de önderler olarak bu dinin etrafındaydılar. İslâm’ın Kitabı, bu değeri şöyle ifade ediyor:
“Kuşkusuz sizin en üstününüz, Allah’tan en çok sakınanızdır.”
BİLAL b. REBAH (Korkularla Alay Eden Yiğit)
Son ezanı, Hz. Ömer'in hilafeti sırasında halkın Ömer'den Bilal'in bir vakit olsun ezan okumasını istemeleriyle, okudu
Halife, Bilal'ı çağırmış, namaz vaktinin geldiğini söylemiş ve ezan okumasını istemişti. Bilal çıkmış ve ezan okumuş tu. Bütün sahâbe ağlamış, adeta Resûlullah'ın devrini tekrar yaşamışlardı, Bilal'in ezanıyla... Daha önce hiç ağlamadıkları şekilde ağladılar. Halife Ömer (r.a.) en çok ağlayandı.
Bilal, Şam'da Allah yolunda İslâm sınırlarını koruma görevindeyken vefat etti.
Rasullah Efendimiz (s.a.v.) kendisini için ayağa kalkmalarını bile istemiyordu;
“Acemlerin yaptığı gibi ayağa kalkmayınız. Onların bazısı bazısına tazim için ayağa kalkarlar."
Hz. Muhammed (s.a.v.)
Sayfa 29 - Beka Yayınları
Hazret-i Muhammed (s.a.v.)
"Gecenin son yarısında kalkar, abdest alır, her zaman olduğu gibi Rabbine yalvarır, ağlar, namaz kılar, yine ağlardı."
Allah sana yeter ya Mus'ab , ey hatırası hayatın kokusu olan....
UBÂDE b. SÂMİT
Allah’ın Ordusunda Bir Komutan
Mü’minlerin Emiri Hz. Ömer, büyük bir zekaya ve uzak görüşlülüğe sahipti. Bu sebeple Muaviye gibi zekâsına güvenen ve onu hesapsızca kullanan valileri denetimsiz bırakmamakta kararlı idi. Bunun için, böyle valilerin etrafında, onları nefsin tamahından ve dünyaya rağbetten vazgeçiren, onlara ve halka daima Peygamberimiz (s.a.v.)’in günlerini ve çağını hatırlatan, verâ ve zühd sahibi ve Allah için nasihat eden bir gurup (sahâbe) bulundururdu. Bundan dolayı Emir’ül-mü’minin, Ubâde b. Sâmit’in Medine’ye döndüğünü görür görmez:
“Seni buraya getiren nedir ey Ubâde?” diye sordu. Muaviye ile aralarında olanları anlatınca da: “Yerine dön! Senin gibi birinin bulunmadığı bir yeri Allah hayırlı kılmaz.” dedi. Sonra Ömer, Muaviye’ye bir ferman gönderdi. Fermanda şunlar yazıyordu:
“Senin valiliğin Ubâde karşısında geçersizdir. Ona karşı valilik nüfuzunu kullanamazsın.” Evet… Ubâde kendisinin valisiydi… Hz. Ömer el-Faruk, bir kişiye böyle bir ikramda bulunduğu zaman o ikram edilen insan gerçekten büyük demektir... Gerçekten Ubâde, iman, vicdan ve hayatının doğruluğu açısından büyük bir insandı… Ensârın ve İslâm’ın liderlerinden bu iyi insan, varını yoğunu dünyada bırakarak hicri 34. senede Filistin bölgesinde Remle’de vefat etti…
ZEYD b. HATTÂB
Yemame Gününde Savaş Kartalı
Hz. Ömer şöyle dedi:
“Allah Zeyd’e rahmet eylesin...
İki güzellikte beni geçti...
Benden önce müslüman oldu...
Ve benden önce şehid oldu...”
"Ben, dünyanızda büyük, Allah’ın yanında ise küçük olmaktan Allah'a sığınırım."
Sayfa 458 - Utbe b. GazvanKitabı okudu