Sevgili Peygamberimiz (s.a.s.), dua konusunda ashabına şu tavsiyede bulunurdu: “Sizden biri dua ettiğinde ‘Allah’ım, dilersen beni affet!’ demesin. Kararlı, azimli bir şekilde ısrarla dua edip istesin. Zira hiçbir şeyi vermek Allah’a güç gelmez.” (Müslim, Zikir, 8) Bununla birlikte Peygamber Efendimiz yaptığı duaya karşılık hemen sonuç beklemez, ama Rabbinin kendisini boş çevirmeyeceğini bilirdi. Bir keresinde “Sizden biriniz, ‘Dua ettim de duam karşılık görmedi.’ deyip acele etmediği müddetçe duası karşılık bulur.” (Ebû Dâvûd, Tefrîu Ebvâbi’l-vitr, 23) buyurmuştu. Sahabe “Ya Rasûlallah! Acele etmek nedir?” diye sorunca da “Dua ettim de kabul edildiğini görmedim, der ve o anda vazgeçerek duayı bırakır.” (Müslim, Zikir, 92) cevabını vermişti. Resûlullah’ın açıklamasından anlaşılacağı üzere karşılığı ister bu dünyada verilsin, ister ahirete ertelensin, dua er ya da geç Allah katında karşılık bulacaktır.