Boğazında öfkesinin ve çaresizliğinin alev alev yanan kahkahasını duyumsadı . Kendini küçük bir çocuk gibi yere atıp hüngür hüngür ağlamadığına şaşırdı adeta .Ya da ayağa fırlayıp bu insanların önünde yere tükürmediğine...Acısını parçalara bölmeye başlayınca gitgide sakinleşti .Ancak yine de en derin ıstırabın verebileceği feci bir soğukkanlılıkla parçaladı acısını.Yazgısıyla böylesine yapayalnız mıydı ? Binlerce insanın aynı yazgıyı paylaştığını , yaşamında meydana gelen şeylerin her gün yaşanan bir trajedi olduğunun biliyordun, ama yine de daha önce kimsenin bu acıyı böylesine keskin hissetmediği duygusuna kapılıyordu . Şu dünyada ne çok avare vardı !