İnsan unutarak yaşar, şiir tutarak. Kaybolanın kendini bulduğu ormanda intiharlar yasak! Hülâsa şiir, sınırlarıdır dünyanın. Herkesle iç içe ama hiçkimseye tutsak...
"İnsanların kavgası çoğunlukla sizinle değil, sizde buldukları kendi travma çözülmeleri ile. Her insan, bir başkasında kendisiyle mücadele eder. Olması veya vazgeçmesi gereken yönüyle."
Kaktüs deyip geçersiniz ama su olmadan da yaşayabilmesi çöle gösterdiği fedakarlıktır, bilmezsiniz. Diyor şair…
Ne kadar soğuk görünseler de, kaktüsler de çiçek açar.
Ümidini kaybedenin kendini yitirdiği bir dünya burası. Unutma ki güneş var olduğu sürece kalbinin kırıklarından ışıklar süzülür, ruhuna terk olur acılar. Ben ne kadar da karanlıktayım demeyi bırak. Ufkunun koşusunda emeklemeye hakkın yok. Ayağa kalk...