Ben senin çocuksu gülüşünü sevdim en çok
saçlarına günün düşüşünü
bir sevdayı bölüşünü yeryüzünde
gülüşün bahar buğusu senin
gülüşün bir avuç su
gülüşün gül
gülüşün karanfil kokusu
sen gülünce mavi maví esiyor rüzgarlar
çiçek açıyor bütün evren
ben seninle baharları sevdim, yağan karları sevdim,
sonbaharları sevdim,
ben seni çok ama çok sevdim
Çünkü insan hiçbir umut beslemediği zaman durumu kabullenebiliyor ama kapkara bulutlar arasından iğne ucu kadar kendini gösteren bir güneş ışını belirince bütün dünyası o ışığa bağlı oluyor. Ben de umutlanmıştım ve bu bana iyi gelmemişti.