Ahsen Apaydın
@Ahsenapaydin
1 Ocak 2004
14 okur puanı
Haziran 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Ahsen Apaydın tekrar paylaştı.
“Zamanların en iyisiydi, zamanların en kötüsüydü,
Hem akıl çağıydı hem aptallık,
Hem inanç devriydi hemde kuşku,
Aydınlık mevsimiydi, karanlık mevsimiydi,
Hem umut baharı hem de umutsuzluk kışıydı,
Hem her şeyimiz vardı hem de hiçbir şeyimiz yoktu.
Hepimiz ya doğruca cennete gidecektik ya da tam öteki yana.. “
Sayfa 1
216 syf.
·
Puan vermedi
·
Beğendi
Okur Takip Önerileri
Ahsen Apaydın tekrar paylaştı.
Çocuklar, kadınlar, yaşlılar öldürülüyor
İnsanlık tedavülden çoktan kalkmış
Yuh olsun duyarsız Müslümanlara!
Sayfa 62
Ahsen Apaydın tekrar paylaştı.
"Biliyorsun." diye devam etti, "Sözcükler bulmada oldukça ustayım; insanı bir iğnenin üstüne oturmuşçasına zıplatan sözcükler, çok yeni ve heyecan verici geliyorlar, ama aslında hipnopedik açıdan bilinen şeyler. Ancak bu yeterli görünmüyor.
Sözcüklerin iyi olması yetmiyor; onların iyi bir amaç uğruna kullanmak gerekiyor."
Sayfa 88 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Ahsen Apaydın tekrar paylaştı.
Sesimi beğendiysen kafese koymana gerek yok. Ben, zaten senin bahçenin bülbülüydüm.
Biz insana "insan" olduğu için değil, gücü kadar değer veriyoruz.
Sayfa 89 - Kronik KitapKitabı okudu
Evet, acında da kendinsin hüznünde de. Gelişmiş insan hüznünün, mutluluğunun kaygısının, coşkusunun; yani duygularının farkına varır. Mesela hüzün, kendi başına müthiş bir deryadır. Hüzünlenmeyen insan gelişmemiş bir insandır. Kendinden kopukluğunun, içindeki öze olan özlemin farkında değildir.
Sayfa 49Kitabı okudu
Bunlar kötü insanlar değiller ama her türlü kötülüğü de yapabilirler.
Sayfa 46 - Kronik KitapKitabı okudu
Ahsen Apaydın tekrar paylaştı.
babam kahvaltı sofrasında anlatıyor:
afrika'ya yardım götüren bir doktor vardı. bir gün başından geçen bir olayı anlattı. dedi ki: "Afrika'ya giderken yolda acıkırız diye yanıma kuru incir aldım. Afrika'dan biri bana onun ne olduğunu sordu. bir türlü nasıl açıklayacağımı bilemedim. sonra birden aklıma tin suresi geldi ve "ve't tin-i ve'z zeytun" deyip tin'i vurguladım. (incire ve zeytine andolsun./tîn,1)
o anda o kadar mutlu oldu, o kadar sevindi ki.. yanımda ne kadar varsa ona verdim. herkesi çağırdı 'gelin kur'an'da geçen meyve var burada!! ' diye..
aldı, kuru incirleri küp küp doğrayıp dağıttı herkese. oturup dua ettikten sonra yediler. birden gözlerinden yaşlar süzüldü cennet meyvesi yedik diye.. o gözlerdeki mutluluğu tarif edemem.."
"biz ise bunca nimet içerisinde ne kadar da şükürsüzüz.." deyip bitirdi babam..