Her Peri masalında bir kalbin, bir de mantığın sesini duyarsınız. Kalp çaresizce kollarını uzatır aşka, mantık ise öfkeyle bağırır: “Kalbini kıracak” . Genelde başroller ikisini de susturup kendilerini büyüye kaptırırlar, gerçek hayat ise bundan çok daha farklı. Çünkü iyi ya da kötü, bütün aşklar bir gün sona erer. Eğer aşk ete kemiğe bürünüp bir insan olsaydı, kalkıp da bu şehrin sokaklarında nefes almazdı.
Hepimiz kurtarılmayı istedik.
Bir sabah gelsin ve bir daha gece olmasın istedik. Çünkü şeytanlar, karanlıkta parıldıyorlar. Parıldıyor ve sana eşlik ediyorlar. Eğer yüzünü aydınlığa dönmezsen, bir gece kazanacaklar
Şeytanı içeri al.
Başını kes, dilini sağ bırak.
Kılıfına iki yalan uydur.
Birini öldür, diğerini alnına yaz.
Okur Takip Önerileri
İnsanları insanlar öldürür, silahlar değil. Bu devirde sözler işliyor cinayetleri, katiller değil.
Kayıp karanlıkta yetişirdi. Şehvet, karanlıkta can bulurdu. Ölüm satırları, karanlıkta kaleme alınırdı.
Bir insanın bir yanı nefret ederken diğer yanı ancak değer verdiğin birine kırılacak kadar yaralıyken affetmeye çalışması ruhu paramparça ediyordu.
Her şeyden kaçabilirsin ama kendinden asla kaçamazsın.
Ortalık dağıldığında toplayabilirsin, ama bir ruh dağıldığında onu toplayamıyorsun.
Oysa soluk soluğa kaçtığım geleceğim bile , geçmişimin pençe izleriyle doluydu.
Bir yanımız da cennet , bir yanımız da cehennem varsa dünya araftır.
Önemli olan affetmek, unutmak, iyileşmek değildi. Önemli olan yalnızca ve yalnızca, geçmişi geçmişte bırakabilmek ve şu anda yaşayabilmekti, geçmişin etkilenmesine izin vermeden . Çünkü ancak o zaman geçmiş, gerçekten geçmiş olabilirdi.
Cehennem de kaybolmuş cennetin çocukları.
İyinin karşısında duran her ruh kötü müdür?
Suyun altında izler kaybolur, yaralar iyileşir
sandım. Su temizledi belki o yaraları ama yaktı da, çok yaktı canımı. Dikmeyi öğrenmedim yaralarımı, bant yapıştırıp iyileşmesinin umdum; zaten elime iğne verseler, kendime kakıp dururdum.
Cesaret, henüz sıcak bir közse ; geçmiş külleri...