Kübra Aksu
@Aslinda_fenci
'Ne yani şimdi bana o güzel insanlar o güzel atlara binip gitti mi diyeceksin...' 🦋
Fen Bilgisi Ögretmeni
ÇÜ
15 okur puanı
Ağustos 2018 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Kalbimdeki nehire doğru fısıldayan bir kibir var. Balıklar duysa kahrından ölecek. O yüzden sudan çıkmıyorlar.
Kübra Aksu tekrar paylaştı.
Sıcak yaz akşamlarında balkon köşelerinin de anıları vardır. Kafanızı koyup gökyüzünü izlerken hatırlattıkları, unuttukları, konuştukları, sustukları vardır. Suskunluğuyla getiren huzuru vardır. Almış olduklarının aksine verdiği koca bir gökyüzü tüm hayatım boyunca susmam için yeterli bir rüşvet. Bu gece susanlara armağan ediyorum bu gökyüzünü...
Kübra Aksu tekrar paylaştı.
Hayat...
Şükürlerle başlayıp, ateistçe ölmek gibi anlamlandırdıkları bir ideoloji gibi. İnsan; kulağına günahkâr bir ağızın fısıldadığı ezanla açıyor gözlerini dünyaya. Bin türlü aminlerle, şükürlerle, adaklarla... Ve yine insan; hiç beklenmeyen bir anda kapatıyor gözlerini dünyaya. Dünyanın tüm 'tesadüfleri' oraya toplanmışcasına. Her gün; başka bir güne uyanacağımız kesinmiş gibi alınan kararlar, verilen sözler ve çekilen nutuklar arasında yaşıyoruz işte. Sonra bir şey oluyor, biri(leri) yaşamını yitiriyor. Sonra o birilerini, birileri fark ediyor. Akşamları sofraya eksik kaşık koyduğunda fark ediyor, artık sadece bir bardak kahve yaptığında, evin o boğucu sessizliği kulaklarını tırmaladığında fark ediyor. En çokta telefonun o boşluğa uzanan ucuna baktığında fark ediyor!
Okur Takip Önerileri
Bir söz söylesem şiir olur,
Bir söz söylesem küfür olur,
Sen nasıl bir şey söylettin ki tüm şairler küfre düştü !
Yazıya küçük bir karalamayla başlar insan. Bir 'merhaba'yla tanışır hayatının aşkıyla. En yakınlarıdır hep ilk savaş açan ülkelere. Filler devasa görünür ancak çalışkan olan karıncalardır aslında. Kaplumbağayı beğenmez kimse aslana göz diker ama aslanda ilk başta adım atarak başlar yola kaplumbağa da. Aslan çabuk bitirir belki ama kaplumbağa yolu sindirir. Gözümüzü dışarıya diksekte hep yanıbaşımızdadır aradığımız şeyler aslında. Küçük görmeyin hiçbir şeyi çünkü; küçük dediğiniz parçalar birleşip gerçekleştirecek hayallerinizi. Koşmak için önce adım atmak gerekir. Adım atmadan önce düşünmek. Düşünmeden önceyse... Hani şu üzerimize çok severek çektiğimiz bir ön yargı gömleği var ya. İşte onun iliklerini açmaya başlamamız gerekecek. Sevgiliyi soyar gibi değil ama ameliyattan çıkar gibi soyacaksınız. Azgın bir hayvan gibi değil, yarası sarılmış bir ceylan gibi naif davranacaksınız ki kendinizi iyileşmiş hissedesiniz...
'Subhanallah' hiç bu kadar iyi gelmemişti yüreğime. Subhanallah...
Şüphem yok.
Kalemini yüreğinde taşıyanlar, gittikleri her yere bulaştıracaktır mürekkebini...
Gözlerine güven , gördüklerini her zaman küçümseyip iyiye yorma. Bazen bazı şeyler gerçekten de göründüğü gibidir. Tam da göründüğü gibi...
Üzgünüm sevinçlerim için,
Üzgünüm güzel anılarım için,
Üzgünüm aşklarım için,
Üzgünüm Nazım, Edip ve hatta İlhan için.
Küçük bir can sıkıntısı uğruna güzel olan her şeyi hiçe sayıp; kalemime malzeme ettiğim için.
Üzgünüm galiba; üzgün olduğum için...
Hâlbuki bir zamanlar bir avuç şeker verseler bir avuç dünyam oluyordu. Rengârenk, umut dolu. Şimdi koca dünyayı oturtsalar yüreğime karamsar, somurtkan bir ihtiyardan farksız gözümde...