“… sözlerin işe yaramadığı anlar vardır, keşke ben de ağlayabilseydim, her şeyi gözyaşlarımla söyleyebilseydim , anlaşılayım diye konuşmak zorunda kalmasaydım. …”
“Ben o insanım, onun özeti, onun tamamı balçığın içinden yukarı tırmanıp, cangılda haykıran ve yaygara koparan, doğurgan yaşamın anarşisinden aşkı ve yasayı yaratmış tüysüz iki ayaklıyım. Ben baştan ayağa o insanın olduğu ve
dönüştüğü şeyim.”