Karşıma defalarca çıkan farklı erkekler, eski sevgililerim, konuştuğum insanlar hepsini bir anda unutmuş çocuğa odaklanmıştım. Saatlerce konuşmuş sanki yeni tanışmamış yıllardır berabermişiz gibi muhabbetimiz olmaya başlamıştı. Sabahlar bize dar gelmiş gecelerden yardım almaya çalışıyorduk. Belki de birbirini kullanmak isteyen iki yabancıydık ama birbirimize o kadar iyi gelmiştik ki..
İlk buluşmamız, ilk temasımız, ilk gözlerinin kahvesinde kayboluşum.. İlk kez görmüştüm, kalbimin hızını tarif edemezdim. Gözlerimiz buluştu dudaklarımızın kenarı hafifçe kıvrıldı. O an yenildiğimi anlamıştım. Sürekli gözlerine dalıyordum, sesi dahi kalbimin ritmini değiştiriyordu. Aşk belki de bu kadar basitti..
ALINTI DEĞİLDİR, ALINTILAMAYINIZ.