İnsan hayatı öylesine halis,canlı ve şen şekilde ikiyüzlülükle dolu ki artık birbirlerini kandirdıklarının farkina bile varmadiklarini düsünmeye basladım.
Disardan bakinca yüzümden gülümseme asla eksik olmuyordu ama içimde umutsuz bir mücadele veriyor, cambaz iponin uzerinde yürüyor, ter icinde kaliyor, onlari eglendirirken bir felaketin an meselesi olduğunu biliyordum.
Hayatın zirvesinde daha yüksege cıkamayan bir sarhos nokta vardır.Bu yaşamin paradoksu oyle bir seydir ki, en canlı hissettiginde bu sarhosluk gelir ve hayatta olma halini unutturur sana.