Belgin Korkmaz
@BKorkmaz_
İstanbul
26 okur puanı
Aralık 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Umutların öldüğüne iyice inandığın bir anda insanlık, binbir yönden açan bir ışık-umut çiçeğiyle birden aydınlanıverir...
Sayfa 54Kitabı okudu
Bir kişi eğer kendi tutuşturucularını zaman içinde keşfedemezse, içindeki kibritler nemlenir, hiçbir şekilde yanmaz olur.
Yüksek teknoloji tüketen modern toplumların bir çeliskisi var. Bizler bireyselliğe teşvik ediliyor ama birey olarak düşünmeye teşvik edilmiyoruz; hatta bizi bundan men ediyorlar.
Sayfa 239Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
İnsanın yüreğinin iyi olması için akla ihtiyacı yoktur.
İnsanın, tek başına olduğu ve hiç kimseyle konuşamadığı zaman bir şeye inanması çok zordur. İşte tam da o dönemde, Drogo, insanların her zaman birbirlerinden uzakta olduklarını fark etti, birisi acı çektiğinde, duydukları sevgi ne denli büyük olursa olsun, diğerlerinin bu yüzden acı çekmediklerini ve yaşamdaki yalnızlığı işte bu durumun oluşturduğunu fark etti.
Sayfa 193Kitabı okudu
Birbirine ters düşen öyle çok şey gördüm, birbiriyle çelişen öyle çok şey duydum ki! O görmeler yüzünden gözlerim, eşyanın yüzeyinde, ruhu özü örten o ince ve sert kabukta aşındı. Artık hiçbir şeye inanmıyorum, hatta şimdi eşyaların ağırlığından, sabitliğinden, açık seçik gerçeklerden şüphe ediyorum. Avludaki taş havana parmağımla vursam ve sorsam: Sabit misin, muhkem misin? -Evet! diye cevap verse bilmem inanır mıyım!
Sayfa 38Kitabı okudu
Otuz yaşımdayken çekilmiş olan o öteki fotoğrafla aklımdan kıyaslamadan edemedim ve insanın resimlerde gerçekte olduğundan çok daha fazla ve çok daha kötü bir biçimde yaşlandığını dehşet içinde bir kez daha anladım.
Her gün, her an yeni bir evrene giriyoruz. Boş yere hayatımızın farklı olmasını diliyor, kendimizi başkalarıyla ve kendimizin farklı versiyonlarıyla karşılaştırıp duruyoruz ama gerçekte çoğu hayat bir yere kadar iyi ve bir yere kadar kötü.
Sayfa 177Kitabı okudu
"Benim burada ne işim var?" diye düşündüğünüz oldu mu hiç? Bir labirentin içindeymişsiniz ve kaybolduğunuzdan eminmişsiniz de, her bir dönemeci kendiniz yarattığınız için bu tamamen sizin suçunuzmuş gibi hissettiğiniz? Üstelik dışarıya çıkmanızı sağlayacak birçok yol olduğunu da biliyorsunuz çünkü labirentten çıkmayı başarmış, dışarıda gülüşüp oynayan insanların seslerini duyuyorsunuz.(...) Öyle mutlu görünüyorlar ki onlara değil, bu işi onlar gibi yapamadığınız icin kendinize kızgınsınız. Oldu mu hiç? Yoksa bu labirentte kalan bir tek ben miyim?
Sayfa 59Kitabı okudu
Bütün ihtiyaç duyduğu ve hak ettiği şey hür bir bahçıvanın minik bahçesi idi, büyüyüp de bir ülke olmuş bir bahçe değil; kullanacağı kendi elleriydi, hükmedeceği diğer kişilerin elleri değil.
"Neden korkarsınız hanımefendi?" diye sordu adam. "Kafesten," dedi kız. "Ta ki yaşlılıktan ve alışkanlıktan parmaklıkları kabullenip, büyük işler başarma isteği hatırdan ve gönülden silininceye kadar parmaklıkların arkasında kalmaktan."
Dünya gerçekten de tehlikelerle dolu ve içinde bir sürü karanlık yer var; lakin nice güzellik de hala ayakta ve artık bütün topraklarda içine keder karışmış olsa da, belki daha bile çok serpiliyor sevgi.
Sayfa 418Kitabı okudu
Yaşayanların birçoğu ölümü hak ediyor. Ve ölenlerin bir kısmı da yaşamayı hak ediyor. Yaşamı onlara verebilir misin? O halde öyle hak, hukuk adına ölüm buyurmakta çok acele etme. Çünkü en bilge olanlar bile her şeyin sonunu göremez.
Sayfa 83Kitabı okudu
...ruhlar yeryüzünde buluşunca hangi yolda olduklarını fark ederler ve bundan korkarlar, çünkü ruhlara, tanışmaları için vakit tanımamaya koşullandığımız ve ''daha iyisini'' bulacağımızı düşündüğümüz için hayatımızın fırsatını kaçırabiliriz.
