İnsan, Tanrısal bir lütuf olan bu belirtiyi beklemeli, aramalıdır. O’nunla birleşmenin tek aracısı nefsani isteklerden arınmaktır. Ancak bu evrensel güç, uzayla ilgisizdir. Dışımızda değil, içimize ışık veren bir nurdur. Esasen aşkın amacı da bu nurla birleşmekten ibarettir. Nefsten vazgeçmekle ulaşılan bu yetkinlik, saf mutluluktur. Bunun doğurduğu sarhoşluk ise, düşüncenin üstündedir. Yani o, düşüncenin sonsuzlaşması demektir.