Behice
@BehiceKavak
Çevirmen - Editör
İngiliz Dili ve Edebiyatı
116 okur puanı
Şubat 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
“Ama belki de acı olan, ancak kendimizi farklı göstererek ve karşımızdakini hor görerek ya da onu nefret nesnesi (yabancı ya da düşman) hâline getirerek birleşebilmemiz gerçeğidir. Sanki dışarıya karşı bir çeşit ‘kötülük’ gerekliymiş gibi görünür. O zaman bu ‘kötülük’ ortaklık demektir.”
Okur Takip Önerileri
“(…) Rousseau, güçlü sözler söyler: ‘İnsanlardan en ince davranışları bekleyen en zarif toplum, aynı zamanda en acımasız kalpler ve en büyük ikiyüzlülüğün mevcut olduğu toplumdur.’”
“En büyük felaketleri, iyilik olarak göstermek tam da kötünün ‘felsefesinin’ amacıdır.
Sorunun kaynağı budur. Kötü insan yaptıklarına nasıl bir gerekçe bulabilir? Kötülüğü seçmek gerçekten mümkün mü? ‘Kötü’ kişi kendini haklı şekilde savunabilir mi? Bahsettiğimiz kötünün ‘felsefesi’, sahtekârlıktan başka bir şey olabilir mi? Cevap açıktır: Kötü kişinin ‘kötü’ olmak için doğru nedeni olamaz. Zaten bize göre özelliği nedir? Tam olarak bunu hak etmeyen insanları acı çekmeye mahkûm etmesidir.”
“Kötü olan sadece acı çektirmeye yatkın değildir, buna alışmış ve bunu kendisine hak görmektedir.”
“Belki böyle insanların kötülüğün de çok ötesinde olduğu söylenebilir. Onlar zalim canavarlar, katil sapıklardır; böyle insanların var olabilmesine şaşırırız. Kalplerinde, ruhlarında, hayat hikâyelerinde, kötülüğün sırrı dediğimiz kaynaklar ararız. Oysa kötülük bu insanların yaptığı şeyse ve kötülük kötü bir şey yapma eğilimiyse, o zaman diyebiliriz ki bütün kötüler, olağanüstü kötü olanlardır.”
“Heyecan ve mutlulukla çalışınca en çetrefilli işler bile göz açıp kapayıncaya kadar bitebilirdi.”
