“‘Ayakkabı çivisi gibi kendine batan,’ olur ki, dünya kendine değil başkasına batanı, kendine değil başkasına yıkılanı, kendini değil başkasını suçlayanı sevdiği, istediği ve kabul ettiğinden onu hemen defoluların arasına ayırıverir.”
“O anda Bastian büyük bir şey keşfetti: İnsan, dileğinin yerine gelmeyeceğini bildiği sürece -belki de yıllar boyu- bir şey dileyebiliyordu. Ama dilediği düşün gerçekleşme olasılığı ansızın karşısında durunca, o zaman bir tek şey diliyordu: Onu hiç dilememiş olmayı.”
“‘Acaba,’ dedi kendi kendine, ‘bir kitap kapalıyken içinde neler oluyor? Doğal olarak yalnızca kâğıdın üstüne basılmış harfler var içinde ama buna karşın, bir şey oluyordur mutlaka çünkü ben kitabı açınca ortaya birden koskoca bir öykü çıkıyor.’”