Gün, rengini kovmaya koyulmuş çoktan.
Namazın bile yasak olduğu saatlere,
yaklaşmış vakit.
Ve ben, yüzümde sanki tüm Ortadoğu’nun
derdini sırtlanmış bir hüzünle,
bi haber kekremiş ahşap sütunlarından, sinmiş
ve oturmuşum bir köşesine odanın.
Bekliyorum mermerden,
Mermerden bir tül yontabilecek ellerinle almanı beni
Yarı uyur
Hatta uyumak üzere
Anda tutan tek şey yüzünken
Dümdüz Dünyamı çevreleyen
Bir nur oldun, boşlukla aramda ki
Ah!
Yüzümde tüm Ortadoğu’yu sırtlanmış gibi bir hüzün
Her sözün bin kor olup gönlüme düşsün
Uykula sınadığı yetmemiş ki Rabbin
Bir de aşkınla sınıyor,
sığmıyor geceye göğsüm…