Araya giren çalışmalarım ve kitabın derinliğinin hakkını vermek isteyişimden ( ki defalarca ve her başım sıkıştığında tekrar okuyacağımdan eminim ) ağır ilerleyebilsem de sonunda biten muhteşem bir kitap daha. Ormanlara gittim, alt dünyalara daldım ve tekrar yeryüzüne çıktım. İçindeki öykülerde kendimi ve tüm kadınları buldum. Benden önce yaşamış Bilge Kadınların kemiklerinde öz yaşamı anlamaya ve keşfetmeye başladım. Hiç farkında olmadan kullandığımız, düşlerimizde gördüğümüz, aniden karşımıza çıkan metaforların ne anlama geldiğini fark ettim. Yol uzun, meşakkatli ve kendine özgü olsa da bizi biz yapan şeyin yola çıkmak olduğunu, cesur olup herkese ve her şeye kulak tıkayarak yürümek olduğunu bir kez daha anladım. Çoğu öyküde ve öykülerin açılımında saatlerce gözlerim dolarak hatta ağlayarak düşündüm, kendimle tartıştım ve zihnimi temize çektim.
Her bir sayfasından emek akan yılların birikimini bizimle paylaştığın için teşekkürler Clarissa P.Estés.
Yazacak çok şey var fakat burada bir nokta koyup kitabı okumanızı tavsiye ederek kitaptan bir alıntı paylaşmak isterim.
'Eğer dışarı çıkıp ormana gitmezseniz asla bir şey olmaz ve hayatınız da hiçbir zaman başlamaz.'