"Anlatmaya gerek yok görüyorsunuz" ve "enekterın neyini kodlayım bacım" gibi iki efsane repliği kullanıyorum bu kitabı anlatmak için. Bu kaçıncı okumam bilmiyorum, her okuduğunda insanın başka duygulara kapıldığı bir kitap. Her seferinde kurguyu şurdan değiştirelim şöyle olsaydı diyip, kendim devam ettirdiğim kitap ama sonunda "Hayatımın başka türlü olmasına imkan var mıydı? Zannetmem." Diyip bırakıyorum. Okunmalı. Mutlaka okunmalı.
