İnsan istemeyi aklından geçirmediği malların yokluğunu kesinlikle hissetmez, bunlar olmaksızın da tümüyle memnundur; öte yandan yüz kat daha fazlasına sahip bir başkası,istediği şey onda olmadığı için kendini mutsuz hisseder. Herkes, bu bakımdan da ulaşılabilmesi muhtemel şeylerin ufkuna sahiptir: İstekleri buraya kadar uzanır. Bu ufkun içinde yer alan herhangi bir nesne ulaşılabilir görünürse insan kendini mutlu, baş gösteren zorluklar görüşünü kapattığı zamansa mutsuz hisseder.
Kalbim şakıyan kuş gibi
Yuvasını sulaktaki körpe bir dala kurmuş;
Kalbim bir elma ağacı gibi
Dalları sulu meyvelerle bükülmüş;
Kalbim yanardöner bir deniz kabuğu gibi
Dingin denizlerde yüzen;
Kalbim tüm bunlardan daha sevinçli
Sevdiğim bana vardığı için.