Cipsofilya
@BirBuketCipsofilya
Mimar, Araştırma görevlisi, İslami ilimler talebesi ve Doktora öğrencisi
Bir kitabı yarım bıraktı
Bir kitap okudu
214 syf.
·
Puan vermedi
·
573 günde okudu
Okur Takip Önerileri
Bir kitabı yarım bıraktı
Bir kitabı okumaya başladı
2024 okuma hedefini ekledi.
2024 OKUMA HEDEFİ
1/100 kitap - %1 tamamlandı
1 kitap okudu
100 kitap
214 sayfa
0 inceleme
0 alıntı
3 günde 1 kitap okumalı.
Yapıyorlar, ama ne yaptıklarının bilincinde değiller; birtakım alışkanlıklar edinmişler, ama bunun nedenini bilmiyorlar; ömürleri boyunca dolaşıp durdukları halde yollarını bulamıyorlar: kitleden ayrılamayan, koyun gibi onun peşinden gidenler için doğaldır bunların tümü.
“Çok çalışan adam değildir kazanan, çiftçi değildir hiçbir zaman. Bazen şaşıyorum, neden sürdürüyoruz bu işi diye. Yukarda armağanımız var da ondan, otomobillerini falan götüremeyecekleri yerde onların. Herkes eşit olacak orada ve Tanrı olanlardan alıp olmayanlara verecek.
Ama çok da uzun bir bekleyiş, öyle görünüyor. Kişinin kendine, ölülerine söverek doğruluğunun armağanını kazanması kötü.”
“Aydınlık, gene de yavaş yürüyorlar; içi boş, gene de dikkatle taşıyorlar; cansız, gene de kısık, sakınan seslerle fısıldıyorlar, sanki yapılması bitince tabut canlanmış da uyanmayı bekliyormuş gibi sözünü ediyorlar.”
“Hava kükürt kokuyor. Değmekle duyulmayan havanın yüzeyinde insanların gölgeleri bir duvara vurmuş gibi biçimleniyor, sesler gibi onlar da düşerken fazla ileri gitmeyip bir anlığına donuvermişler havada sanki, hazır ve dalgın.”
“Beni süzüyor: gözlerini duyuyorum. Sanki gözleriyle bana bir şeyler fırlatıyor. Böylesini kadınlarda daha önce de görmüştüm. Odaya acıma, derde ortak olma duygularıyla, elle tutulur gerçek bir yardım imkanıyla girenleri gözleriyle kovar, onları hiçbir zaman araba atından üstün tutmamış değersiz bir hayvana sarılırlar. Anlayışın ötesindeki sevgi dedikleri bu işte: bu gurur, yanımızda getirdiğimiz, ameliyat odalarına taşıdığımız, inatla, kızgınlıkla yeniden toprağa götürdüğümüz bu iğrenç çıplaklığımızı saklama isteğimiz. Odadan çıkıyorum.”
“ Bu memleketin kötü yanı burada: her şey, hava, hepsi, olduklan yerde çok fazla kalıyor. Toprağımız da nehirlerimiz gibi: donuk, yavaş, sert; insan yaşantılarını da kendi amansız, düşüncelerle yoğun görünüşünde yaratıp biçimlendiriyor.”
“ Yazık, Tanrı ağaçlara kök, yarattığı Anse Bundrenlar’a da ayak ve bacak vermek gibi bir yanlışlık yapmış. İkisinin yerlerini bir değiştirseydi, bu memleketin bir gün ormansız kalacağı üzüntüsü kalkardı. Başka memleketlerin de.”
“Biliyor musun ölecek, Jewel? Yeryüzüne gelmemiz için iki kişi gerekiyor, ölmek içinse bir kişi yeter. Dünya böylece varacak sonuna.”