Zéeze
@BirhazinEylulmeselesi
Kendim olmazsam onların olmamı istedikleri biri oluyordum ve onların olmamı istedikleri o insana hiç katlanamıyordum.
*
İçim Galata kulesi taş taş üstünde..
Social worker - Öğrenci
Ön Lisans
Cizre
Van, 12 Eylül 2001
292 okur puanı
Ocak 2021 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Kimi insan otların kimi insan balıkların çeşidini bilir
ben ayrılıkların
Kimi insan ezbere sayar yıldızların adını
ben hasretlerin
HENÜZ VAKİT VARKEN GÜLÜM
Henüz vakit varken gülüm,
Paris yanıp yıkılmadan,
henüz vakit varken gülüm,
yüreğim dalındayken henüz,
ben bir gece, şu Mayıs gecelerinden biri
Volter Rıhtımı'nda dayayıp seni duvara
öpmeliyim ağzından
Paris'in en güzel bir çift sözünü söylemeliyim sana
en güzel, en yalansız,
sonra da ıslıkla bir şeyler çalarak
gebermeliyim bahtiyarlıktan
ve insanlara inanmalıyız.
Her şeyi unut,
ayrılığımızı bile,
sade beni düşün...
Okur Takip Önerileri
Ağız dolusu gülmeyi unutma hiçbir zaman.
Sende, ben, imkânsızlığı seviyorum,
fakat asla ümitsizliği değil...
Yaşamak şakaya gelmez,
büyük bir ciddiyetle yaşayacaksın
Yani, öylesine ciddiye alacaksın ki yaşamayı,
yetmişinde bile, mesela, zeytin dikeceksin,
hem de öyle çocuklara falan kalır diye değil
ölmekten korktuğun halde ölüme inanmadığın için,
yaşamak, yani ağır bastığından.
Ve gayrısı,
Mesela benim on sene yatmam,
Lafü güzaf.
Ve ben ömrümde ilk defa gökyüzünün bu kadar benden uzak
bu kadar mavi
bu kadar geniş olduğuna şaşarak
kımıldamadan durdum.
Piraye'ye
Senin adını
kol saatimin kayışına tırnağımla kazıdım.
O şimdi ne düşünüyor,
beni mi?
Yoksa
ne bileyim
fasulyanın neden bir türlü pişmediğini mi?
Yahut, insanların çoğunun
neden böyle bedbaht olduğunu mu?
Ne güzel şey hatırlamak seni,
yazmak sana dair,
hapiste sırtüstü yatıp seni düşünmek:
filanca gün, falanca yerde söylediğin söz,
kendisi değil edasındaki dünya...
Nasıl ve ne zaman olacağını bilmeden
güzel, rahat günlere inanıyordu.
Ve unutma ki
Daima iyi şeyler düşünmeli.
En fazla bir yıl sürer
Yirminci asırlılarda ölüm acısı.
BİR AYRILIK HİKAYESİ
Bir kitap düştü yere...
Kapandı bir pencere...
AYRILDILAR...