Yazmayı hayal ettiğim kitabın anlatım tekniğini kullanarak yazmış yazar. Kitabı ilk sevme nedenim bu oldu. Hayatımızın her döneminde birbirimizin hayatını teğet geçtiğimiz insanlarla tanışırız. Sonra herkes geçtiği yoldan birbirinden habersiz devam eder yaşamaya. Yazar burda yaratıcı rolünde, yolları kesişip ayrılan insanları tek tek anlatıyor. Kitapta bir ana kahraman yok, kitapta adı geçen herkes birer ana kahraman. Bu yüzden hiçbiri sıradan değil, tıpkı gerçekte sıradan insan olmayacağı gibi. Birine gülümsemeniz, bir konuşmanız, küçük bir yardımınız, kimseye zarar vermeden yol alışınız... Bunlar başkasının hayatında bir baş kahraman yapar bizi.
İnsan ruhuna, düşüncelerine, umutsuzluklarına hakim bir yazar. Kitabı okurken daha ilk sayfalarda bunu fark edeceksiniz. Panait İsrati'den sonra kütüphaneden rastgele alıp keşfettiğim ikinci yazar oldu. Tekniğinden, düşünce yapısından etkilendiğim bu yazarın diğer eserlerini bir yerlerden toplayıp okumam gerekir artık:)
