“Ah, çocuğum” dedi Yaşlı. “Bilmemek, kendi gölgenden korkmana sebep olur, bilmekse başkalarının gölgesinden. Biri içerden kuşatır seni, öteki dışardan."
Okur Takip Önerileri
"Korktuğun zaman bil dedi fısıltıyla, "korku da cesaret de, aynı çemberin parçalarıdır. Bil ki çember senin içindedir. Demek ki, korkak olduğun kadar cesur olabilirsin. Ne kadar derine düşersen düş, bir o kadar yükseğe çıkabilirsin. Rinozzi'yi hatırla, Halife El-Mansur'u hatırla. Çemberi hatırla. Korkuya tosladığında, felâke- le uğradığında, cukura düştüğünde tek yapman gereken ce felake geri geri yürümektir, ta ki zıt parçaya ulaşana dek. Sebebimberde tin her neyse onun zıddına ulaşana dek." her anlatacaklarını anlatmış, Isabel dinleyeceklerini dinlemişti.
Hafızamda bu kadar derin çukurlar olduğundan haberim yoktu. Neler gömmüyordum ki teker teker?
Mutsuzluk bütün beynine yayılmış bir tümör.
Yarın, bugünü yaşanılabilir hale getiriyordu. Kendimizi bir binanın tepesinden hep beraber boşluğa bırakmayışımızın tek nedeni yarındı! Lotonun çıkma ihtimalini, âşık olunacak insanla tanışma ihti- malini, sonsuz mutluluk ihtimalini içinde barındıran o sihirli sözcük: yarın.
Ne istediğini bilememek insana verilmiş en yırtıcı işkence türlerindendir .
-…Zamanı kaybettim... Şimdi bile bir girdaptayım, çıkamıyorum. Sahilim neresi bilemiyorum. Dalımı toprağa verdim,
tutunamıyorum, varlığımı yitirdim, kayboldum, ayaklarım kayboldu, yürüyemiyorum.
-" Allah ayaklarını aldığı kuluna kanat verir kızımı Kararlı ol."
"Kalplerin sahibi Allah'tır kızım. Aşk, O'na giden bir yol- dur. Lakin bu yol anlaşılmaktan ötedir, geçtiği yerler göz- lerden gizlidir. Kula âşık olup Allah'ı bulan niceler vardır. Aşk insanın yüreğinde bir kez kıpırdanmaya görsün, çok geçmeden benliğinde saltanat kurar. Gerisi bünyenin zayıf- laması, rengin sararması, görüşün kısıtlanması, konuşmayı terketmesi, zihni unutkanlaştırması, yürüyüşü tökezletme- sidir. Sende bunları sırasıyla gördüm kızım. Üstelik aşk sen- de edep dairesinden hiç çıkmadı, taksirata dönüşmedi; ne kendine karşı, ne ahaliye karşı. …”
Unutma, insanlara insafsızlıkla kılıç çekenler sonunda insanfsızların kılıcıyla ölmüştür!"
…., hakikatinde sevgi bulunan temiz kalbinin gitgide daha vesveseli, şüpheci ve öfkeyle dolu bir kas yığınına dönüşmesinin çıldırtıcı yükünü taşımak ağırdan da ağır geliyordu artık.
Cevap vermekle yetindi: "O benim her sabahki uyanma sebebimdir. Uyumadan önceki son şeyim, uyandığım zamanki ilk şeyim. Eğer yaşıyorsam, onu bulma arzusudur beni hayatta tutan!
Günleriniz dertsiz, geceleriniz eksiksiz ve hüzünsüz olduğu zaman değil. Tam tersine, butün bunlar yaşamınızı kuşatmışken, çıplak ve tüm bağlardan kurtulmuş olarak hepsinin üzerine yükseldiğiniz zaman özgursunüz gerçekten.
