İrem
@Bllt
Burada, bu bedenin içinde, vaktiyle bir insan varmış.
Bursa
12 Temmuz 1996
53 okur puanı
Ocak 2021 tarihinde katıldı
Acısı çaresizliğe, en sonunda da ümitsiz bir kabullenişe dönüştü.
Aşırı hassas yalnızlıklarımız, ötekiler için ne cehennemdir!
Eğer dünyadaki konumumuzu doğru olarak anlayabilseydik; eğer kıyaslamak yaşamak`tan ayrılmaz olsaydı, mevcudiyetimizin ufaklığının açığa çıkması bizi ezerdi. Ama yaşamak kendi boyutlarına karşı körleşmektir...
Okur Takip Önerileri
Bir tanrıyı yakışıksızca seven kişi, başkalarını da onu sevmeye zorlar, buna razı olmazlarsa onları yok etmeye de hazırdır.
Gözlerinden, “Oysa ömrümüzün sonuna kadar mutlu olabilirdik!” düşüncesini
okudum.
O anlarda üstünkörü,
kayıtsız bir bakışın kavrayamadığı bu güzellik, insanın yavaş yavaş içine
işliyordu.
Ona değil, yitirdiğim mutluluğa, boş hayallerime ağlıyordum.
Bir daha mutsuz olursam, felaket bir kere daha kapımı çalarsa eminim sen yine burda, yanımda olacaksın.
Onun verdiği hiç bir ıstıraptan korkmam. Ondan geldiğini bilmek bana yeter...
Aklımı yitirdiğimi, böyle sevmemek gerektiğini ben de biliyorum. İyi bir sevgi değil bu...
Çölün ortasında kavuşan sürgün ruhların birbirlerini sevdikleri gibi seviyorum seni.
