İrem
@Bllt
Burada, bu bedenin içinde, vaktiyle bir insan varmış.
Bursa
12 Temmuz 1996
53 okur puanı
Ocak 2021 tarihinde katıldı
Olması gereken olana
dek kendimizce çareler aramalıyız.
Acı kapınızı çaldığında ve ona oturacak yer kalmadığını söylediğinizde size endişelenmemenizi, kendi taburesini yanında getirdiğini söyler.
Bir adamı öldürecek olan ölüm, iştah
uyandıran bir hevesle başlar. "
Okur Takip Önerileri
Tırnaklarımı yiyorum
Tam da özenle kurup sakladığım o en güzel sözü söyleyecekken gidiyorsun. Yaşanmış ve yaşanmamış ne varsa sana ilişkin, dünya kadar bir yumruk olup oturuyor boğazıma.
Farklı insanlar farklı nedenlerle evlenir. Hepimizin isteği olan çocukların yanı sıra, bazı erkekler yemeklerini pişirsin diye, bazıları tarlada yardım etsin diye, bazıları da dövebileceği biri olsun diye isterler kadını.
Bazen böyle talihsizlikler yaşamak iyi oluyor, diye düşündü. Böylece arkadaşlarımızın ve komşularımızın gerçek düşüncelerini öğrenebiliyoruz.
Kadının onunla kalışı ayın gökte kalışı gibidir. Vakti gelince mutlaka gidecektir.
Başlangıçta nasılsa şimdi de öyle, ve sonsuza dek hep öyle olacak.
Gerçek trajedi asla çözüme ulaşmaz. Ümitsizce, sonsuza dek sürer.
Biz kimseyi incitmek istemiyoruz. Bizi incitmek isteyen olursa da boynu kırılsın.
Gülümsemeye çalışarak gözyaşlarını yalancı çıkarmak istedi. O an bir gülümseme oldukça uygun olurdu.
Acısı çaresizliğe, en sonunda da ümitsiz bir kabullenişe dönüştü.
Aşırı hassas yalnızlıklarımız, ötekiler için ne cehennemdir!
Eğer dünyadaki konumumuzu doğru olarak anlayabilseydik; eğer kıyaslamak yaşamak`tan ayrılmaz olsaydı, mevcudiyetimizin ufaklığının açığa çıkması bizi ezerdi. Ama yaşamak kendi boyutlarına karşı körleşmektir...