Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.32
Elif
Elif
@Blon
141 okur puanı
Ocak 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
192 syf.
10/10 puan verdi
Çocuk kitaplarını yetişkinlerin de okumasının gerekliliğini savunuyorum, çocuğun gözünden olaylara bakabilmek, duygularını anlamlandırabilmek için.
Bir çocuk iç dünyasında bunca travmatik ve sarsıcı olaylarla nasıl baş eder?
Bize basit gibi görünen bazı olaylar onların zihinlerinde nasıl bir etki oluşturur?
Bir çocuğun gözünden hayata bakabilmeli, duygularına ortak olabilmeliyiz. Bu kitap çocuk gözünden bakmayı sağlayacak ve olaylara farklı perspektif kazandıracak çok güzel bir eser.
Etrafımızdaki yetim veya öksüz kalmış çocukların ne hissettiğini, hangi durumlarda çok acı çektiğini çok güzel anlatmış.
Dinimizde yetimlere gösterilen ihtimamın, İslamın ne denli kusursuz olduğunun bir göstergesi olduğu kitap okurken zihnimde yankılandı.
256 syf.
9/10 puan verdi
Türk ve Müslüman’ın bir düşmanını daha, çok acı hatıralarla öğrendim. Allah ﷻ onları kahreylesin. Yakın tarihimizi öğrendikçe inciniyor, sarsılıyor, yıkılıyorum. İntikamımızı Allah ﷻ alsın.
İnsan dostunu da düşmanını da iyi bilmeli. Soyları kuruyasıcaları öğrenmeli. Yersiz hayranlıklara mahal vermemeli. Bu kitap okunmalı, okunmalı ki zihinlerde ki bazı olaylar da açığa kavuşsun.
344 syf.
10/10 puan verdi
Ecdad. Seni tanımak istiyorum, bilmek istiyorum. Yalanlarla, iftiraflarla dolup taşan tarih bilgilerimden sıyrılmak istiyorum. Gerçekleri bilmek, bildirmek istiyorum.
Öyle şanlı bir geçmişimiz var ki bizim keşke geçmişimizden güç alıp tekrardan doğsak. Biz ecdadın torunlarıyız, artık bunun farkına varsak. Uyansak. Biz Osmanlıyız. Mazluma dost, zalime düşman olsak yeniden.
Cihanı titreten bir hükümdar, Yavuz Sultan Selim.
Bu kitapla yeniden tanıdım Sultanımızı. Tanımakta bu kadar gecikmiş olmam beni çok üzdü. Öyle bir insan ki kelimelerle izahı mümkün değil. Allah ebeden razı olsun.
Ve casusların piri, Vehimî Orhun Çelebi. Tarihe damgasını vurmuş birisini daha önce tanımamak çok büyük kayıpmış.
Kitap çok güzeldi, üslup harikaydı. Çok akıcıydı. Okurken bende yaşadım.
Okur Takip Önerileri
496 syf.
10/10 puan verdi
Çok güzel ve çok akıcıydı. Efendimiz’in ﷺ hayatını anlatan her eser şüphesiz ki O’nun ﷺ adı anıldığı için güzeldir. Bu kitapta onlardan biriydi.
Kâinatın Efendisini ﷺ anlamak, şahsiyetini tanımak zorundayız. Dünyanın manevi sarsıntısı da, sıkıntısı da, anarşi ve huzursuzluk içinde bocalayışı da O’nu ﷺ tam manası ile tanımamış, hakiki şahsiyetini bilememiş olmasından ve getirdiği hayat bahşeden esaslara aşk ve şevk içinde kucak açmayışından doğmaktadır.
Kâinatın Efendisi Peygamberimizin Hayatı 1 - Mekke DönemiSalih Suruç · Nesil Yayınları · 20214,802 okunma
420 syf.
10/10 puan verdi
Bu nasıl bir son. Yüreğim paramparça. Hiç beklemediğim anda beklemediğim sonlar.
Şehadet aşkıyla yanıp tutuşmak sonra o aşka kavuşmak. Bu dünyadan sıyrılmak. Aslında bu dünyaya hiç ait olmamak. Şehitlik. Her yiğide nasip olmayan. Şehit. Gerçek manasını her an yaşayan.
Şehit olunmaz şehitçe yaşanırmış, o makama bir anda ulaşılmaz, hep o makamda dolaşılırmış.
Rabbim her mümine şehadeti nasip eyle. Şehadeti arzulamayı nasip eyle. Öyle bir iman nasip et ki ölüme korkusuzca yürüyen, aslında şehit olmak için ölüm anını kollayan. Zihnimde sürekli yankılanan “Evladım, şehitler ölmez”
Kitap bitti, ben de bittim. Midem bulanıyor, bu kadar acı haberi bir anda duymayı kaldıramayan aciz ben, bunları hakikatte yaşayan muttaki kullar.
Başta üslubu zayıf bulsamda, sonradan olaya odaklanmayı tercih ederek, kitabı okumadım, yaşadım. Yaşamak okumaktan ziyade her zaman tercihimdir çünkü o dünyalara dahil olurum. İşte o zaman anlatılmak istenileni anlar, duyurulmak istenileni duyarım.
Böyle bir kitabı yazdığı için Cüneyt Algan’a sonsuz teşekkürlerimi sunuyorum. Allah razı olsun.
115 syf.
10/10 puan verdi
Öyle güzel bi kitaptı ki, bunu kelimelerle tarif etmek mümkün değil.
Yine bir Mustafa Kutlu klasiği. Yarım kalmış bir hikaye. İçimi yakıp kavurdu. Nefesim kesildi. Her kitabında aynı duyguları hissetmeme rağmen, hissedeceğimi bilememe rağmen inatla okumaya devam edeceğim.
Sıcacık bir hikayeydi, içimi eritti. Hissettirdiği duygular tarifsiz. Öyle akıcı bir üslupla yazılmışki sanki okurken bir yolculuktaydım. Tabii kapağını kapatırken kendi hayatıma dönmek zaman aldı. Dönsemde aklımın bir köşesinde yaşamaya devam edecek.
Tek başına mı kaçtı, Ferideyle mi; babasına ne oldu... Offf o kadar yarım ki, duygularım çok karmaşık.
Ama çok çok çok güzeldi.
384 syf.
10/10 puan verdi
Biz, biz Türkler bizlere barbar diyen Avrupa’yı, Avrupalı’yı nasıl bastık bağrımıza? Vicdanımız köreldiyse, gözlerimiz de mi körelmiş? Neden göremiyoruz kimin barbar olduğunu? Tarihte Türkün Türkten başka dostu olmadığını da mı görmüyoruz? Neden bu kadar kör olduk?
Kime özeniyoruz, kim gibi olmaya çalışıyoruz ya da kime teslim oluyoruz demeliyim. İnsan kendi soyundan, ırkından nefret eder de bir soysuza özenir mi? Onun gibi yer, içer, giyinir mi? Asıl o korkakların karşısında öyle bir durmalıyız ki, onlardan, onların her şeyinden nefret etmeli, her alanda onlardan daha üstün olduğumuzu, istersek olabileceğimizi kanıtlamalıyız. Onların tuzaklarına düşmemeliyiz. Kendi içimizde artık bin parçaya bölünmek değil, bir olmalıyız.
Eğer bir Türk şanlı geçmişini öğrenmezse, papaya diz çöktüren, doğuya batıya hükmeden kahramanlarını adı gibi bilmezse, bizden Türklerden bin, iki bin yılın intikamını almak için fırsat kollayan o gavurların tuzağına işte böyle düşer, oltasına yem olur.
Okay Tiryakioğlu gene öyle bir eser yazmış ki zihnimin en derinine bir kahramanın adı daha yazıldı, hiç silinmeyecek şekilde. Bir tarih ancak böyle yazılır. Herkes okusun, her Türk okusun.
352 syf.
7/10 puan verdi
Gülseren Budayıcıoğlu’ndan okuduğum ilk kitaptı. Çok hüzün doluydu.
Okumaya ilk başta büyük bir ön yargıyla, kitabın hayatıma çokta bir şey katamayacağını düşünerek başlamıştım. Çocukluğun önemini tekrar tekrar ve çok daha iyi anladım.
İnsanlar öyle yetişiyor ve bugünlere öyle geliyorlar ki hayatlarında değiştiremedikleri şeylerin çocuklukta kodlananlardan kaynaklandığını anlayamıyor. Hayatta başına gelen bütün olaylarda kendini suçluyor. Gittikçe çıkmaza sürükleniyor. Eğer bir farkına varsa rotayı değiştirmeyi başarsa kendini sorumlu tutmayı bıraksa ve kendini affetse hayat daha yaşanılabilir olurdu.
Kitapta birkaç farklı hikaye anlatılıyor. Her hikayeden farklı bir ders çıkarıyor insan. Aslında neredeyse bütün insanlığın ortak bir derdi ve doldurulamayan bir boşluğu var. Sevgisizlik. İlgisizlik. Değersizlik. İnsan bu duyguları tadamadan büyüdüğünde, aradığı şeyler bu duygularda doyum yaşayabilmek oluyor. Ararken bu duygusal açlık yüzünden çok tehlikeli yollara sapıyor. Sırf sevgiyi arıyor. Ne kadar acı. Oysa anne ve babalar neden evlatlarına bunu yapar, neden sevgi ve ilgisini çocuğundan sakınır? Sonra aklıma onların da sevgisiz ve ilgisiz büyüdüğü geliyor. İşte o zaman kocaman bir boşluk. Zinciri kıracak kişi biziz. Eğer bizler farkına varırsak işte o zaman her şey değişecek.
Peki bunu nasıl başaracağız? Uzakta aramaya gerek yok.
Efendimiz ﷺ yolundan giderek. Onu tanıyarak.
Kitap islam perspektifinden uzak yazılmış, bu beni rahatsız etti. Sürekli vurgu yapılan bazı noktalarda ise daha ne olduğunu yazarın kendinin de bilmediğini düşünüyorum.
224 syf.
10/10 puan verdi
Çok beğendiğim ve çok istifade edebileceğimiz bir kitap. Her ebeveynin, ebeveynlerden de öte her insanın en azından etrafındaki çocuklar için okuması gereken bir kitap. Gerçekten bir baş ucu kitabı. Çocukların gelişimine dair harika bilgiler içeriyor. İyi bir şekilde çocuk yetiştirmek için gelişim dönemlerini ve gelişim özelliklerini iyi bilmek gerekir. İşte bu bilgiler olması gerektiği ölçüde kısa ve öz bir şekilde anlatılıyor. Ve aynı zamanda çok akıcı bir kitap. Herkese tavsiyemdir.
68 syf.
10/10 puan verdi
Sezai Karakoç’un okuduğum üçüncü eseri. Bu kitapta taşlar daha bir yerine oturdu. Biz müslümanız elhamdulillah. Rabbim bizi İslam’la müşerref kılmış hamdolsun. Bunun şükrünü eda edebilmek adına ne yapsak azdır.
Yükümlülüklerimiz var. Yükümlülük dendiğinde nasıl akla namaz ve oruç geliyorsa, DİRİLİŞ ERİ olmakta gelmelidir. Bizler yeryüzünün halifesiyiz değil mi? Peki halife olmak adına ne yapıyoruz? Tembellik her zerremize işlemişken diriliş eri olmak adına ne yapıyoruz? Ya da en baştan alalım sahi diriliş eri olmak nedir?
Müslüman kardeşlerimiz, coğrafyalarımız yanıp tutuşurken bizler onlara bir duayı bile çok görürken, bir diriliş eri olarak diriliş sitesini kurabilecek bilinç ve idrakte miyiz? Silkelenelim, kireçleşmiş zihinlerimizden kurtulalım, düşünelim. Üzerimizden gaflet örtüsünü kaldırabilmeyi başardığımızda hatta kaldırabilmek adına tek bir adım atabildiğimizde, diriliş eri olmayı rabbim bizlere bahşetsin. Sezai Karakoç’un diriliş eri tabirlerinden biri de: “Ben imân haykıran, sessizliğinde imân çınlayan şehirlerin mimarı olmalıyım. Müslüman olmak, bana bu görevi yüklüyor.” cümlesidir.
Diriliş eri olmak her müslümanın gücü doğrultusunda görevidir. Bunun farkında olabilmek için bu kitabı okumalıyız, tek bir defa değil, bir kaç defa...
104 syf.
10/10 puan verdi
Yine Mustafa Kutlu, yeniden yarım kalmış bir hikaye. Böylelikle kalbimin yarısıda kitabın son sayfasında kaldı. Engin uzun bir hakikat arayışında, Süheylâ kayıp.
İslam öyle bir güneş, Süheylânın yüreğine doğdu. Öyle bir güneş, Enginin yüreğini dahi ısıttı, ısıttı, yaktı, kavurdu.
Ataullah iskenderî’nin söylediği gibi “Sözde hikmet çoktur. Birincisi, kimden geliyorsa onun kalbinin kisvesini taşır.” Süheylâ, Engine söz etti sadece. Ama ne söz. Engini yok etti belki de. Sonunda ne mi oldu, biri Leyla diğeri ise Mecnun. Leyla ama o sadece tabir-i caize. Rabbine aşık oldu. Mecnunda öyle mecnun işte. Mecnun oldu vazgeçti bu oyalan dünyadan. Benliğini aradığı upuzun bir yolculukta, sonu olmayan.
160 syf.
10/10 puan verdi
Gerçekten çok güzel bir kitap. Batı hayranlığının canımıza yettiği bu dönemde batının ne olduğunu, gerçek yüzünü bir bir ortaya dökmüş. Herkes okusun, artık gerçeklere göz yummayalım, arkamızı dönmeyelim! Bir kuklaymış gibi davranmayalım! Düşünelim, okuyalım, araştıralım. Özümüzü yitirmeyelim, tekrar dirilelim.
Batı bunalımda. Asla sandığımız gibi, bizlere yansıttıkları gibi değil batı. Uyanalım artık n’olur! Gelmeyelim oyunlarına, geçmişimize sahip çıkalım, ordan burdan duyduklarımıza değil, kendi okuduklarımıza, araştırdıklarımıza inanalım. Dostu, düşmanı bilelim, kendimizi ellerine rızamızla teslim etmeyelim. Bir olalım, İslam’la dirilelim.
112 syf.
10/10 puan verdi
Büyüklerin inanılmaz güzel eleştirildiği bir kitap. Okuyunca insan fark ediyor ki, dünyaya kalıplarımız hazır geliyoruz. Kalıpların içine doğuyoruz. Bu dünyada farklılıklara yer yok. Büyükler kendine saçma sapan bir gaye edinmiş, etraflarında ne varsa sahiplenmişler, her şeyi kendilerinin sanıyorlar. İşleri güçleri sayı, miktar. Oysa ki sevginin bir ölçüsü, nicel değeri yoktur. Olmadığından büyükler sevmeyi de beceremiyorlar. Tek amaçları para kazanmak. İnsan sevmeyi bilmiyorlar ama kağıt parçalarını öyle seviyorlar ki. Birbirlerini basamak olarak kullanıp yükselmeye çalışıyorlar, bencillik ve kibir hat safhada. Birbirini ezme yarışı.
Antoıne De Saınt-Exupery insanların bu halini mükemmel şekilde mesajlarla anlatmış. Kesinlikle kitabın önüne de not düştüğü gibi bir çocuk kitabı olamaz. Her yetişkin okumalı, okurken önce kendini sonra etrafını eleştirmeli.
Kitap bittiğinde içimde inanılmaz bir hüzün oluştu. Küçük Prens’i kaybetmek çok üzdü. Okurken sanki bende yazarla birlikte yaşadım. Kitabı herkese tavsiye ediyorum.
165 syf.
9/10 puan verdi
Kitabı büyük bir merakla okumaya başladım. Hacı Murat’ın hayatını merak ediyordum.
Hacı Murat çok güzel bir şekilde anlatılıyor. Rus birinin gözünden Hacı Murat’ı okumak harikaydı. Fikrimce kitapta Hacı Murat’ın yaşantısına dair kesitler, Rusların hayat tarzının anlatıldığı kısımlardan daha fazla olmalıydı. Tabii ki Tolstoy’un işine karışmak ne haddime.
Kitabın sonunda kalbim duracak gibi oldu, gerçekten çok üzücüydü. Tolstoy’un okuduğum ilk kitabıydı. Önce Şeyh Şamil’i Okay Tiryakioğlu’dan okuduktan sonra zaten bu kitabı okumak isteyeceksiniz.
408 syf.
10/10 puan verdi
Bu kitap beraberinde, öyle kalbime dokundu, öyle zihnime kazındı ki ŞEYH ŞAMİL’in hayatı, zihnimin en derinlerine işledi. Ahh Şeyh Şamil... Biz gerçekten müslüman mıyız? Biz gerçekten teslimiyet halinde miyiz? Sen nasıl bir kahramanmıştın? Nasıl iman dolu bir yüreğin vardı senin? İslamiyeti öyle bir yaşadın ki Allah’ın izniyle seni öldürmeye gelen sende dirildi.
Bu kitabı yazan Okay Tiryakioğlu’ndan Allah razı olsun. Bana farklı bir bakış açısı kazandırdı. Lisedeyken nefret ettiğim tarihi sevdiren yazar. Üslubunun fevkaladeliği damağımda tat bıraktı. İyi ki okumuşum. Okuduklarımı bir yandan iyice zihnime kazımaya çalışırken diğer yandan unutmaya çalışıyorum ki tekrar baştan okuyabileyim. Bu tezatın içindeyim. Bütün eserlerini okumaya çalışacağım inşaAllah.
Kesinlikle öneriyorum, her müslüman cihad şuurunu kavrayabilmesi için okumalı her müslüman.
68 syf.
10/10 puan verdi
Dert sahibi yapacak müthiş bir kitap. Her müslümanın okuması gereken harika bir eser. Bütün batı kültürünü nasıl sinemize çektiğimizi anlatıyor fakat kendi kimliğini kaybetmenin yanı sıra tekrar özümüze döneceğimize, dönebileceğimize dair umutları da yeşertiyor.
İslam sesleniyor, müslümana, hristiyana, yahudiye ve din karşıtına. İster kulak verir ister vermez.
Lakin Allah ﷻ nurunu tamamlayacak şüphesiz.
167 syf.
10/10 puan verdi
Kısacık hikaye lakin çıkarılacak ders bir o kadar uzun. Gerçekten çok iyi bir fikir kitabı.
“Ben müslümanım” diyen herkesin okuması lazım gereken bir eser. Birinci kişinin anlatımıyla gerçekler gün yüzüne çıkıyor. Acı gerçekler demek daha uygun olur sanırım. Türk milleti olarak benliğimizi nasıl kaybettiğimizi hatta belki de kendi ellerimizle teslim ettiğimizi anlıyor insan. Ne kadar kolay asimile olmuşuz böyle. Kültürümüzden utanır olmuşuz. Yavaş yavaş işlemişler içimize gavur tohumunu eklemişler. Onlar plan kurmuş. Bizler çok kolay düşmüşüz kapana. Karşı tarafı yormadan, kendi gayretlerimizle gitmişiz tuzağa. Ama şimdi silkelenip toparlanmalı gerçeklere göz yummak yerine, araştırıp daha fazla okumalıyız.
ALLAH YENİDEN BAŞLAYANLARIN YARDIMCISIDIR.
144 syf.
10/10 puan verdi
Kitabı okurken anafikri hakkında pek bir fikir sahibi olamadım fakat kitabın sonlarına yaklaştıkça yazarın vermek istediği mesaj öyle güzel anlaşılıyorki insan sanki demirden bir yumruk yemiş gibi oluyor. Gerçekler yüzüne tokat gibi çarpıyor.
İki ayrı hikaye.
İki farklı yaşantı.
İki apayrı fikriyat ve zihniyet ve
zâhirde aynı, bâtında farklı iki son.
124 syf.
10/10 puan verdi
Tam manasıyla harika ve kalbe dokunan bir kitap.
Fakat biraz yarım kalmış bir hikaye.
Okuduktan sonra içinde doldurulamayan bir boşluk.
Dava insanı olmak ya da olabilmek...
