Buğra Dilmen
@Bugra01
Şu memleketin kömür kokusu bile insana mutluluk veriyor
Her zaman yaprak duşları başlıyor
Serpilen kuşlar çimen düzlerine
Gelip bir kısrağa yakından bakıyorlar
Ya sen kuş olur gidersin bir trenle
Oysa sergimize kuşlar gelir uzanır
Ya bu kez ölenleri görmeliysek
Ya sen kuş olup gitmeliysen bir trenle
Okur Takip Önerileri
Uzun bir geçmişimiz var
Hiç yorulmadan
En azından bir kere
Eğlenceli beşik
Her an ürperti geçiriyor
Odaya sokulan yemiş
Bu sırada tramvay geçiyor
Ve duruyor fidan küçük ağaç
Göğüne üç ayak yaklaşmış
İlk koçanını ezberine biliyor
Gerçekler başlarına konan çiçekler
Yapraklar boğuluyor
Yorgun bir meyve daha geliyor ağaç kökünden
Sarsıntıyla akıyor
Sertlik gözlerine yakın gelmiş
Suçlu ağızlarında çiğnenmiş bir gemi
Ağaçlara kılıçlara benzer çoçuklar çıkıyor
Erikleri itiyorlar
Erikler onları yırtıyor
Ellerinde dürtme silahları
Plaj yıkıntılarına çarpıyorlar
Bir hacim altın şeklinde
Her an açılan Kitabın üstünde
Işık ve ışıklardan camını giyinmiş
Balrengi bir lamba
Sular mi anladı
Dağlar mı sezdi
Yoksa birdenbire bir çiçek mi
Yel değirmeni ve uçuşan heykeller
Beyaz saçlı atın
Kar yılgını rüzgar hallerini
Kahraman atın
Madalya anına bitişik
Dört nala koşan sesi
Oradan uzaktan ta burdan
Bu yaşlı bir ırmak asıl bundan sonra
Bir öğle sonrası menekşeden rampaya
Kıvırcık göğüsleriyle eğildiler
Geçti yalnızlık bir serüven konuştular
Bir fidan bulup diktiler ırmağa
Yolcuya bekleyerek koşan kadın
En uzakta kalan adaya
Kumsaldan başlayan yorgun ağaca
Ve şehre alışan yola
Korkuyu kapışır taşlar
Karanlık kendine çekince perdeyi
Göz hüzünle odayı kapar
El uyur ve akvaryumda balık
Resmî çekilmiş nehir