Burcu Düzgün Çoban
@Burcuduzguncoban
18 reader point
Joined on October 2022
Şu anda okuduğu kitaplar
En değerli toplu benlik cephelerinin arkasında, mülayim mahalle papazının veya neşeli kasabın içinde bile birbiriyle rekabet halinde sesler ve güçler, karanlık gürültüler ve pişmanlıklar, başka yerde olma başka biri, özgür ve vahşi biri olma özlemleri yatıyordu. Herkes karanlık yüzü olan birer aydı.
Sayfa 108Kitabı okuyor
Son hikayelerimizi son kez anlatmaya yaklaşırken, kendimizi nihai versiyonuna doğru yaklaşmakta hem kaçınılmaz hem duygulandırıcı bir yan var.
Sayfa 36Kitabı okuyor
Geçmiş buydu demek ki; sabit değil ama itaatkar, şekillendirilebilir itiraz edecek kimse yok zaten artık önemi de yok.
Sayfa 36Kitabı okuyor
Reader Follow Recommendations
Bazen tek bir kişinin bile sizi görmesi yeter. Tüm insanlar arasında tek bir kişi. Bu yeterlidir.
Sayfa 32Kitabı okudu
Haydi gel. Ve gelene kadar kendini bırak canı nasıl istiyorsa öyle hissetsin düş artık kendi yakandan.
Sayfa 78Kitabı okudu
Oysa sana anlattıkça temize çekiyorum sanki hayatımı.
Sayfa 70Kitabı okudu
Heykeli dikilmeli bu kokunun dedin içinden.
Sayfa 47Kitabı okudu
Tamamlanmayan şeyleri seviyordun.
Sayfa 47Kitabı okudu
İnsan severken basit sınıflandırmaların sınırlarını değil kendi sınırlarını görür, kendi sınırlarında dolaşır, kendi sınırlarına değer. Benim bildiğim tek sınır bu.
...ama yaşımın insanı olma şansını kaybetmiştim ben sanki. O gün.
Sayfa 79Kitabı okudu
Biliyorsun Çetin, duygusal hayatımızı, ihtiyaçlarını gidermek ve acıdan kaçmak dışında başka bir faaliyeti olmayan bir bebeğin hayatı olarak görmeye eğilimliyizdir.
Sayfa 53Kitabı okudu
Zaaflarımın üzerine abanarak seviyordum Nihal'i.
Sayfa 40Kitabı okudu
Çoğu insan, varlığının sınırlı olduğunu fark etmez.
Sayfa 70Kitabı okudu
Kolektif bir yaşam sürüyoruz ve kolektif olan, gündelik bir uğraş, her bir bireyin bireysel arzularının ötesine geçen daimi bir meşgale gerektirir, ne ki bireysel olarak var olmamızı sağlayan tek şey yine bu meşgalidir
Sayfa 53Kitabı okudu
Bir ağaç öldüğünde, onun gövdesine temas eden anılar da ölür.Peki ya insan öldüğünde? insan da ağaçtan farksızdır. Ruh insanın narin bedenini terk ettiğinde anılar tutkular ve öğrenilmiş her türlü şey hiç olur.
Sayfa 69Kitabı okudu
