Yalnızlık, toplumsal hayatın ızdıraplarından uzaklaştırarak, insanı tabiata özgü mutluluğa kısmen geri döndürür. Birçok önyargıyla hiziplere bölünen toplumlarımızın içinde yaşarken, ruhumuz ebedi bir huzursuzluk içinde olur, hırslarla dolu sefil bir toplum yaşamında insanların birini diğerine boyun eğdirmenin yollarını aradığı binlerce çalkantılı fikir ve çelişkiyle boğuşur hiç durmadan.