Çalışkan ve üretken bir insanın içinde her zaman bir koca tembel vardır ve bence önemli olan bu ikisinin birbiriyle uzlaşıp, çatışmadan birlikte var olabilmeleri. Tembelin egemen olduğu zamanlarda kendini suçlu hissetmeyen insan, kendi zamanının akışı içinde saati geldiğinde, çalışkan ve üretken yanıyla zaten buluşacaktır. "Yapmam lazım"ın yerine "yapmak istiyorum"u koyabildiğimizde, "yapmam lazım"ın insana yaşattığı, "kendine karşı işlenmiş varoluşsal suç"un gerilimi söner, "yapmak" yerini "olmaya" bırakır.
Herkes bir gölgeye sahiptir, bu gölge insanın bilinçli yaşamında ne kadar az içeriliyorsa, o kadar kara ve yoğun olur. Bir başka deyişle, gölgenizle ne kadar az yüzleşirseniz o kadar güçlenir, sonunda bir tehlikeye, kaldırılamaz bir ağırlığa, ruhunuzun içinde her an etkinlik kazanabilecek bir tehdide dönüşür. Bilince kabul edilmeyen gölge, dışarıya, diğer insanlara yansıtılır, sorun onlardır, kötü olanlar da onlar. Jung şöyle devam ediyor: "... İnsan kendi gölgesiyle yüzleşip hesaplaşmayı öğrenirse dünya için gerçek bir şey yapmış olur, günümüzün devasa, çözülmemiş toplumsal sorunlarının hiç olmazsa küçücük bir parçasını sırtlanmış olur."
Okur Takip Önerileri
Oysa sevmek sahip olmaya çalışmaktan öte kıymet bilmeyle ilgiliydi.
Birini anmak da bir nevi onunla buluşmaktır.
Bir kitabı okumaya başladı
Bir kitap okudu
312 syf.
8/10 puan verdi
Yarattıkları içinden Allah'a en sevimli olanlar, Ondan İsteme bakımından en üstün olanlar ve çok istekte bulunanlardır. Allah duada ısrarlı olanı sever. Bir kul O'ndan bir şeyi isteme konusunda ısrarlı davrandığı sürece Allah onu kendisine yaklaştırır ve istediği şeyi ona verir.
Bir kitap okudu
102 syf.
7/10 puan verdi
"Kendileri ile huzur bulasınız diye sizin için türünüzden eşler yaratması ve aranızda bir sevgi ve merhamet var etmesi de O'nun (varlığının ve kudretinin) delillerindendir. Şüphesiz bunda düşünen bir toplum için elbette ibretler vardır."
