Cengiz TEKİN
@CengizTekin
TATMADIĞIM ANILAR
SARIŞIN BİR AŞK
GİTME
ASYA
KIRIK KALPLER DURAĞI
İSİMLİ ROMANIM VE
KİTAPLARIM TÜM İNTERNET KİTAPÇILARDA
Yazar
Istanbul
3 okur puanı
Ocak 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Birgün
Gelecek bir gün, beklenen,
O gün çiçek gibi açacağım.
Herkese inat,
Tebessümler saçacağım....!
Okur Takip Önerileri
7. YOLLARIMIZDA KAPI
7. YOLLARIMIZDA KAPı
Gidenlerin gözleri hep yaşlı.
Bakmayın bakışları hicran.
Elzem ile katmer dişler
Yüzümde yine ekşili tavır
Sevmedi gitti, o zalim biri
6. YENİ ÇOCUK
6. YENİ ÇOCUK
Hani bir gün mahallede maç olur. Alt sokak ile bizim sokağın maçı olur. Bu maç bizim için çok önemlidir. Yenersek bir hafta konuşulacaktır. Namımız yürüyecektir. Sokağımızda o zamanlar çok araba geçmezdi. Şimdilerde söylemiyor. Kaldırımda insanlardan çok arabalar yürüyüş yapıyor. Park ediyor.
Sokağın kaldırımları bizi ve alt
5. BENİM OL
5. BENİM OL
İnsan kaç kez sever. Kaç gönüle konmak ister. Hayatın zorluklarına dayanırken, sevdanın yükü daha çokken ne kadar izah ederim bilemem. Bir bakışla yola ne kadar çıkılır. O bakan gözler çoğalır. Mutluluk merdiveni çoğalır.
İnsan unutu verir zamanla sevgiyi. Monoton hayat bazen istemsizce çelme takar. Bir gün bir yerlerde tökezleyince. Eğer kaybettiyse farkına varır. Sevda tekrar yüzünü gösterir.
Sevginin hazzı yüksektir. Hep onu görmek ister. Onunla yaşamak ister. Onca şarkı o sevgiye yazılır. El sallayan, vedalaşan mendilleri hatırı çokmuş eskilerden. Biz yaşamadık dersek ayıp olur.
Bu devirde eksik olan şıpsevdi sevmelerin çok olması. Hızlı tüketirken, sevgileri de hızlı eritilir sandık.
Oysaki çok şeyler yazdık. Çok zamanlar harcadık. Gecemizi gündüzümüze kattık. Gözyaşları akıttık. Sıcak ellere kavuştuk.
Ve
Onur kattık.
İnsan sevdiğini bulunca bir beni sev, benim ol der…!
Gidenlerin ve kalanların hikayesi…!
4.DEĞER (Buz Mavisiydi Günlerden)
4.DEĞER (Buz Mavisiydi Günlerden)
Elinde tuttuğun solmayan çiçek sanki. Değer verdiklerinde bir gün elbet gidecek. Çok zordur değer verdiğine karşılıklı olarak değer almak. Değmeyen kişilere değer verip, değersizleşmek kanımızda var. Kaç milyar insanız. Denginimiz kısmetimiz. İstersen bu deveyi güdecen , yada bu diyardan çekip gidecen. İnsanlar bu aralar isim değişikliğine gidiyor. Eş değiştiriyor. İş değiştiriyor. Hep değiştirmeleri zorunlu. Tanınmak istemiyor. Eski aldığı isimle takmış herkese. Dolandırmış demiyorum. Kayıp olmayı tercih etmiş. Şimdi sen ismini değiştirsen bile o eski hallerin değişecek mi ki senin hallerin. Huyların. Üslubun. Kılıktan kılığa mı girecek tüylü elbiselerin. Kaç can yaktın. Karşındakine bir kibrit çöpü bile değer vermedin. Dediğin tek kelime "Hayat Acımasız." Bu mu yani. O kadar yaşa geldin. Zor olanları yaşadın. Sende zorlaştırmaya devam edip, duvarlar örmeye devam ettin. Sevdanın içine ettiniz. Kaç çocuk gözü yaşlı bıraktınız. Siciliniz şimdi yeni kimlik ile temize mi çıktı sanırsınız. Çok yanılıyorsunuz. Birgün bu yaşattıklarınız hem bu dünyada, hemde öbür dünyada inşallah acısını çekeceksiniz. Bu söylediklerimle sizleri tenzih ederim. O kişiler kendini biliyor. Bilmiyorum beni duyarlar mı? Kale alırlar mı? Geride bırakılanların gözyaşları hâla akmaya devam ediyor.
Gidenlerin ve kalanların hikayesi…!
3.Yaşlı İnsanlar
3.Yaşlı İnsanlar
Geçenlerde bir tren istasyonunda iki yaşlı gördüm. Elinde dedenin bir baston. Yürürken ona dayanıyordu. Diğer elinde ninenin elinden tutuyordu. Dede seksen yaşında, nine ise yetmiş altı yaşındaydı. Heyecanla sağına soluna bakınıyordu. Bavullarını üst üstte koymuş bekliyordu. Tanıdık bir yüz arayıp, giden yüz ifadelerine
2.İnci tanesi
2.İnci Tanesi
Geçenlerde tesadüfen denk geldiğim bir köşe yazında "hayatın incilerini sakın yere dökme" diyordu. İçimde biriktirdiğim ve söylemek istediğim onca şeyi söyleme niyetinde bulunduğum. Üşüdüğüm. Titrediğim. Korktuğum haller oldu. İnci taneleri derken. Kaybettiklerimiz mi. Yoksa kaybetmeye hazır olduğumuz mu. Radyonun başında kim var bilmiyorum. İstemsizce duran duyguların yıkıldığı tabular var onu biliyorum. Neye dayanarak bu davranışlar sergileniyor. Kaydettikten sonra insan gerçekten akıllanıyor. Kaybediyoruz. Günden güne kaybediyoruz. Annenizi, babanızı, eşinizi, çocuklarınızı, sevdiklerinizi ve dostlarınızı yanınızdan gittikten sonra farkına varıyoruz ki, yokluklarını hissediyoruz ki pişman oluyoruz. O kadar zor ki onları kaybetmek. Onları kaybettikten sonra kendimizi toparlayamıyoruz. Anlık depresyonlara girip, çıkması zor yalnızlıklar la savaşıyoruz. İnci tanelerine sahip çıkmalıyız. İlk önce baş üstünde taşırsak, gün gelecek ileride bize kolaylık gösterecektir. Yoklukları gerçekten zor. Pişman olanlar had safhada. Keşke ile başlayan cümleler söylenmekte. Geceler daha zor geçiyor. İlk zamanlar akıllara gelip, hasret rüzgarları esiyor.
Gidenlerin ve kalanların hikayesi...!
Bir Şarkı
1.BİR ŞARKI
Birgün bir şarkı duyarsın. O an dünyada ne yapıyorsan ilişkini kesersin. Farkına vardım bir tutukluk yaşarsın. Donar kalırsın. Gözlerinle bakakalırsın. Hatırlatmak istediği ne ise onu görür. O anı yaşarsın. Durup düşünür. Yaşadığın o acı gün aklına gelir. Çok uzun zaman geçmiştir. Yaşadığın yerlerin haddi hesabı yoktur. Belki kaç şehir gezdin. Yaşananları unutmak için. Tam unuttum derken o şarkı. "Yazımı kışa çevirdin." Kaç kişi böyle hüzünlere boğuldu. Kaç gözyaşları döküldü. Elinde tuttuğun o güller nasıl da soldu. Hani her filmde sonlar güzel olur ya. Hani romanlarda sevgililer buluşur ya. İşte bu hikayede bulamayanlar var. Ünlü olmayan. Yaşadıkları gerçek aşk olanlar var. Şuana kadar hiç kimselerde baş karakter olmadılar. Hiç yazan olmayan ve ölümsüzlük mezarına gömdüler aşklarını. Kimileri haykırdı. Fakat duyan olmadı. Aşk sandalı çoktan battı. Yazılı olanlar denizlerde mürekkebi aktı. Sevgiliye giden yollarda hazan gülleri kaç kez soldu. Hani gelmek için binersin ya bir arabaya. O arabanın da tekeri çoktan patladı. O patlayan arabanın radyosunda işte bu şarkı çaldı. "Yazımı kışa çevirdin."
Gidenlerin ve kalanların hikayesi.
RÜYA - BİR GECE RADYOCUSU - 32'NCİ HAFTA
RÜYA - BİR GECE RADYOCUSU - 32'NCİ HAFTA
32. RÜYA
Beklediğin rüya gerçekleşse, karşına çıksa bir anda. Ne yapardın. Küçüklüğünden beri sakladığın. Kimselerin bilmediği umutlar. Sıralandı beklediğin dünyadaki ihtiyaçlar. Sır perdesi ne zaman aralancak diye kalbur altı yaşamaktan sıkıldın. Koklayıp, keyfini sürdüğün günler olmadı. Döngünün
Aşk ile
30. Aşk İle 🌼
Aşk ile konuşurken,
Sayfalar açılı verilir.
İçinde beyaz güller.
Daha yeni açmış.
Koklanmayı bekler.
Aşk ile yaşarken.
Sanki yeniden nefes alır.
Tarzım değişir
Ufkum seninle,
Sevilmeyi bekler
Aşk ile yaşlanırken,
Biz toz toprak ile yaşar,
Bir gün sonra temizlenir.
Yaşadıklarımız sır.
Mutluluk bizi bekler....!
Cengiz TEKİN