'' Hatay konusunda sıkıntı yaşanan günlerden birinde yemekli bir toplantı yapılıyor ve Gazi, Fransız yetkiliye içini döküyordu:
-Hatay işi benim kişisel davamdır. Üzülüyorum! Korkarım ki; beni, meseleyi başka türlü halletmek zorunda bırakacaksınız.
Arka masalarda oturan bir genç bu sözleri duyar duymaz ayağa fırladı ve sesi salonda yankılandı:
- Korkma Atam arkanda biz varız!
Mustafa Kemal, başını, sesin geldiği yere çevirdi. Yüzü gerilmiş, kaşlar çatılmıştı. Oradakiler, Gazi'nin delikanlıya sinirlendiğini düşünüp sustular. Mavi gözlerini gence dikti ve şöyle dedi:
-Biliyorum çocuğum, onun için böyle konuşuyorum... ''