Zevkine çok güvendiğim bir arkadaşımın yıllar süren ısrarıyla elime aldım. Yazarı daha önce hiç okumadım. Okumaya başladığımda karakterleri ve onların tutarsız düşünce ve davranışları kitabın kurgusuna inanmamı güçleştirdi. Basit bir karakter olarak betimlenen bir karakter akıl hafızasının almayacağı cümleler kuruyor ve düşünüyor. Ve diğerleri de aynı şekilde. Yazarın bilgisini karakterler üzerinden anlatma çabasında olması karakterlerin gerçekliğini ortadan kaldırmış. Bölüm sonlarındaki "hiçbir şey eskisi gibi olamayacak" gibi merak uyandırmaya çalışan cümleler de merakımı iyice söndürdü. Yazar bilgisini nasıl aktarsam diye düşünürken klişe bir kurgudan öteye geçememiş.