160 syf.
·
Puan vermedi
Bu gündelik bir yorgunluk değil, hayat yorgunluğuydu. Kimse onunla konuşmuyor kimse onu umursamıyordu. Belki de bir zamanlar kanatlarını açıp havada süzülürkenki özgürlüğünü hayal ederek karanlık bir kafeste oturun, tüyleri tarazlanmış iri ve boz bir kuş gibi öylece duruyordu.
Okur Takip Önerileri
Ruhum da ağaç gibi çiçek açıyordu; insan, ruh ile bedenin aynı maddeden yapılmış olduğunu sezmekteydi.
2022 OKUMA HEDEFİ
5/25 kitap - %20 tamamlandı
5 kitap okudu
25 kitap
1.221 sayfa
0 inceleme
1 alıntı