Huzuru evime taşıdığım, kendimce ve sevdiklerimle nefes alabildiğim bir ömrü diledim her zaman..
sakinliği, kendimce yaşamı sevdiğim bir sabah.. kafkaokur Şubat sayısı ile.
“Tanrım, ne denli uzaktım her şeyden. Yürüyordum ama nerdeyse adımlarımın sesini duyamayacağım diye korkuyordum ; görüyordum ama sadece ayrıntıları. Bir çeşit büyülteç gibiydim. Engebeli ayrıntılar dünyasında inip çıkıyordum bir böcek gibi, saf kayıtsız.”