Mikes Kelemen, 18. Yüzyılda Habsburglara karşı bağımsızlık mücadelesi veren Erdel Prensi II. Ferenc Rakoczi'nin bağlılarından.
1703-1711 yılları arasında Avusturya'ya karşı verdikleri özgürlük savaşı ne yazık ki başarısızlıkla sonuçlandı.
Prens ve bir grup Macar, 1717 yılında Padişah III. Ahmed'in daveti üzerine Osmanlı topraklarına sığındı.
Bir süre Gelibolu, Edirne ve İstanbul'da yaşadıktan sonra Macar mülteciler Rodosto yani Tekirdağ'a yerleştirildi.
1720 yılından itibaren Tekirdağ' da yaşadılar.
Kelemen, bu kitapta Türkiye'deki günlerini mektuplarla anlatıyor. Tıpkı günlük yazar gibi.
Aslında mektuplar hayali bir kadına yazılıyor.
Bazı baskılarda bu kadın 'teyze' bazılarında ise 'abla' olarak karşımıza çıkıyor.
Prens Rakoczi, Macarların kahramanı. 1735'te Tekirdağ'a hayatını kaybediyor ve önce İstanbul' da St. Benoit kilisesine annesinin yanına defnediliyor. Ardından 1906'da Macar Devleti Türkiye'de bulunan tüm Macar büyüklerinin mezarlarını ülkelerine götürüyor.
Kitap, Macarların Türkiye'deki sürgün yıllarının yanında, Osmanlı'da gündelik ve siyasi hayatı da anlatıyor.
Kelemen, Bey' inin ölümünden sonra da Türk topraklarını terk etmeyip hayatının sonuna kadar Tekirdağ'da yaşıyor.
Sadakati, saygısı, vatanına özlemi ve en çok da yalnızlığı etkileyici...
Prensin Tekirdağ' da yaşadığı ev, bugün Rakoczi Müzesi olarak başta Macarlar olmak üzere ziyaretçi akınına uğruyor.
