Yusuf demir
@Demmiryusuff
İntihara meyilli değilim, arkadaşlar. Merak etmeyin, bu dünyada zaten yeterince cehennemi çekiyorum. Bir de diğer tarafta uğraşamam.
Fitness antrenörü/İ.Yöneticisi
Msü/Kara harp
23 okur puanı
Şubat 2024 tarihinde katıldı
Bir seni...
Gülleri sarı severim,
Toprağı ıslak.
Türküleri severim, yanık,
Şiirleri hoyrat.
Havayı nemsiz,
Çayı demli.
Bir seni olduğun gibi,
Bir seni her şeye rağmen,
Bir seni hâlâ...
Okur Takip Önerileri
Beni Güzel Hatırla
"Beni güzel hatırla, bunlar son satırlar.
Farz et ki bir rüzgarım, esip geçtim hayatından ya da bir yağmur sel oldum sokağında.
Toprak çekti suyu, kaybolup gittim.
Belki de bir rüyaydım senin için.
Uyandın ve ben bittim.
Beni güzel hatırla...
Çünkü sevdim seni ben."
Yalnızlık
"Gece burada tek başına bir adam düşün. Ya kitap okuyor ya da öylece bir şeyler düşünüp öylece oturuyor. Bazen düşüncelerini birine söylemek ister, doğru mu yanlış mı diye, ama kimsesi yoktur işte. Bir şey görünce bile onu tam olarak gördüğünden emin olamaz; gösterecek kimsesi olmadığından yanındakine dönüp 'Sende gördün mü?' soramaz ki. Bilemez ne gördüğünü. Soracak kimsesi yoktur ki..."
Ateş oldum, yanıp tutuştum kendi düşüncelerimden
Niye bu katılık, bu güvensizlik, bu nefret?
Derisini değiştirmeyen yılan, kafasını değiştirmeyen insan ölmeye mahkumdur.
Sadece bir aptal sürekli taşlara ya da insanlara takılır.
Bazı sırlar vardır, yalnız dostlara anlatılacak.
Bazı sırlar vardır, dostlara bile anlatılamayacak.
Bazı sırlar vardır, kendinize bile açıklanmayacak.
Neyse doğrular ve yanlışlar yoktur, sadece yorumlar vardır.
Beni anlamıyorlar,
Ben bu kulaklara göre ağız değilim.
Ne kadar düşündüysem, o kadar derinlere battım, sıkışıp kaldım.
Öylesine güzel bir gökyüzünün altında, bu kadar kötü insan nasıl taşıyabiliyordu
Namuslu olmak sizi diğer insanlardan üstün yapmaz,
Övünme hakkını vermez.
Zaten herkes yaşadığı sürece namusu olmak zorundadır.
Önce biraz ağladılar, ama alıştılar.
Aşağılık insanoğlu her şeye alışır.
Kötü bir insan değildim.
Ne aksi bir adamım ne de uysal biriyim.
Ne alacağın biriyim ne de namuslu, ne onurlu biriyim ne de kahramanım.
Ben hiçbir şey olamadım.
Bence gerçekten büyük insanlar dünyada büyük acılar çekmek zorundadır.
En iyisi hiçbir şeyi düşünmemek,
Tabii mümkünse...
Uyumadığım gecenin sabahında,
Göz altlarında mor çocuklar doğradı.
Mor çocuklarıma ninni söylerdi
Sabah ezanları.
Fırtınada ters çevrilen şemsiyelere benzeyen
Dua'ya açılan avuçlarım.
Avuçlarıma kar yağardı kimi zaman tipi.
Kaç kere avuçlarımda mahsur kaldım
Kaç kış geçti, Polliyanna
Ben hep mahzun kaldım.
HUZUR KALBİNDE
Eğil bak suya,
Oradadır güzelliğin, gençliğin.
Sen gel, beni dinle,
Günlerimiz heba olmasın.
Yorgun başımı göğsünde emniyette bileyim,
Artık taşlarımız ayrı çeşmelerden dolmasın.
Cehennem
"Canavarlar cehenneme gidecekmiş, cehennem yaptıkları kötülüğü mahvettiği hayatı geri getirecek mi?"
palyaço
Kaç kişiyi öldürdüm düşlerimde,
Kaç kilo çekerdi yalnızlık?
Kaç kere ezildim altında yaz yağmurlarının?
Belki de palyaçolar ağlardı pazartesi sabahları.
Her sirk geldiğinde ağlamaklı olurduk,
Hep ağlamaklı olurduk gülünecek halimize.
Kim sevmez ki çiçekleri falan?
Ben sevmezdim dedim, yalan dedi.
Bunu palyaço söyledi, ben yazdım.
Yazmasam ağlayacaktım,
Herkes ağlamış biraz, bende ağlardım.
Sırf bu yüzden mi ağladım?
Alçaklık gibi bir şey oldu biraz.
Geçen gün yüzüme rastladım bir ilan panosunda,
Korktum birden, kusacak gibi oldum.
"Olur öyle" dedi palyaço,
"Herkes alçaktır biraz."
"Otur ulan" dedim, bağırdım ona,
Ben bazen bağırırım biraz.
"Rakı doldur" dedim, eksilmesin,
Ben bazen eksilirim biraz.
Biraz aslında hepimiz eksikmişiz biraz,
Bunu sonradan öğrendim, ben aslında her şeyi sonradan öğrendim.
Herkes herkesi sonradan öğrenirmiş,
Bunu da sonradan öğrendim.
Öğret bana unutmayı
Hoşçakal, değerin çok yüksek,
Tutamam seni, sen ancak görenleri seversin.
Bense körüm, sen ne kadar kalsan da geliyorsun benimle,
Ben ne kadar gitsem de kalıyorum seninle.
Öğret bana nasıl unutulur düşünmek,
Oysa benim ruhumda savaş var durmadan,
Ölüyor içimdeki insanlar.
O kıza şiir yazılmaz,
Niye?
Elini sıkmadı senin,
Korktu herkes gibi.
Herkes gibi olana şiir yazılır mı,
Yazılmaz mı?
Gözlerinde sonsuz bir derinlik,
Ruhunda fırtınaların çarpıştığı bir deniz.
Hayatın acımasız gerçekleriyle yüzleşirken,
İçindeki insanlık ışığını kaybetme.
Çünkü karanlık bile, bir yerlerde bir ışık saklar.