Merhaba okusammı okumasammı diye düşünüp durduğum, kalınlığı gözümü korkutan bir Rus klasiği daha bitti.
İlk 500 sayfa çok zor gitti, sonrasında tutamadım kendimi. Sayfaları hızla çevirmeye başladım.
Dostoyevski son yapıtı olan bu eserinde Rus toplumunun döneminde yaşadığı hayatı en ince detaylarına kadar ele alıyor.
Toplumun temeli olan aileyi karamazov ailesinde çöküntüye uğramış olarak sergiliyor. Babalık yapmayan bir baba ve üç erkek kardeş. Hepside birbirinden apayrı dünyaları yaşarken kaderleri ayrılamıyor. En büyük abi Rus toplumunu, ortanca kardeş Avrupayı ve en küçük kardeş kilesiyi ve Tanrıyı tasvir ediyor.
Karamazovların hikayesinin etrafında küçük ama bolca ders veren hikayeler dolaşıyor.
İntikam, hırs, pişmanlık, vicdan gibi duygularla bezeli bu hikaye bir yandanda ruh bilimi gibi. En dikkatimi çeken kısım mahkeme oldu. Bir insan diğer insanların gözünde bakış açısı farkıyla hem suçlu hem suçsuz olabiliyor.
Kitap biterken malesef tatmin etmiyor. Onca okunulmuş yapraklar dizilip kalıyor hafızada. Bu kitap illa okunmalımı? Vaktiniz bolsa, insan ruhunun aşırılıklarına sabrınız varsa okuyabilirsiniz. Önce yazarın hayatını incelemek gerekli bu kitabı daha iyi anlamak için. Çünkü Dostoyevski kendini katmış aslında.
Korona günlerinde yanında ek kitap okuyarak 10 günde bitti. Keyifli okumalar...
