Bir yere çarptığını, kolundaki morluğu görünce anladığın oluyor bazen. Nereye vurdum ki acaba diyorsun, ne zaman vurmuşum,
hiç hissetmedim ki diyorsun. Ama mosmor olmuş işte.
"Acıtmış, çürütmüş, fark etmemişsin..."
Nemətsə də gözəl şeir,
Şair olan qəm də yeyir.
Ömrü keçir bu adətlə,
Uğurlu bir səadətlə.
Görən məni nədir deyir:
Saçlarına düşən bu dən?
Şair, nə tez qocaldın sən!
Kendime yakın gördüğüm şarkılar vardı Tekrar tekrar dinledim.
Bazı cümleler vardı tekrar tekrar okudum. Bilmem kaç bin defa geri sardığım filmler. Anlamadığım için değildi bu tekrarlamalar. Fazla iyi anlatıyorlardı, fazla yakındılar...
-Yaşanmışlıkları yüzünden. Başkalarına ait izler bulmayı seviyorum. Notlar, telefon numaraları, sayfaların içinde unutulmuş bir iki şey... Onların hikayelerini, kimlere ait olduğunu düşünmeyi çok seviyorum.
Sonra içime ve hatta dışıma kapandım. küsmek gibi bir şey bu. Bir çeşit olmayan hayat, zaten hiçbir şeyi kararında bırakamamak ve ortasını bulamamak gibi bir sorunum var benim. Bir yığın insan tanıdım ama hep yalnızdım..
"Eskiden derdim ki; insanın başına gelebilecek en kötü şey bir gün yapayalnız kalmasıdır. Öğrendim ki; hayatta insanın başına gelebilecek en kötü şey yapayalnız hissetmesine neden olan insanlarla yaşamasıdır."