Derler ki ;insan büyük bir acı yaşayınca yüreğinde kırk mum yanarmış.acılar iyileşip kabul bağladıkça her gün bir tanesi usulca söner,diğerleri gününü beklermiş.mumlar ömür gibi azaldıkça yürek soğumaya başlar,acılar unutulmaya yüz tutarmış.ta ki son muma dek.yüreğimi izbe derinliklerinde son bir tanesi kaldığında o acı seni terk etmezmiş.acının yaktığı mum ,son nefesini verene kadar yüreğinde yanmaya devam edermiş.