Eyleminin de eylemsizliğinin de sonuçları vardır.
Stefan Zweig'in yazmış olduğu bu menkıbede, 3 farklı hikaye ile insanoğlunun yaptıklarının ne gibi sonuçlar doğurabileceği örneklendirilmiş.
İlk hikaye olan ve kitabın da adını aldığı Rahel Tanrı'yla Yüzleşiyor da, Yakub'un eşi olan Rahel'in tanrı karşısında yaşamış olduğu ızdırabı ve buna neden ve nasıl katlandığını anlatıyor. Ona karşı gelmelerine rağmen en merhametlı olan Tanrı değil midir? Yoksa Tanrı değil midir merhametli olan...
Üçüncü Güvericinin Hikayesi, Nuhun gemisindeki üçüncü güvercinin anlatılmayan hikayesini tasvir ediyor. Gidip gelemeyen bu güvercinin zaman içinde yaşadıkları ve gördükleri yüzünden dehşete kapılması yine kendi kendimize yaptığımız bu davranışları yüzümüze vuruyor.
Son ve en uzun olan Ölümsüz Kardeşin Gözyaşlarında, girişte de yazdığım gibi insanın eylem ya da eylemsizlik altında verdikleri kararların ne kadar etkili oldupunu anlatıyor. Baş karakterimiz Virata'nın hayat yolunda yapmış ve yapmamış oldukları bilgelik yolunda onu nereler götürüp neler yaşadıklarını bizlere gösteriyor. Kafasını bir şeyle uğraştıran yani emir altında çalışan insan en doğru yolda olan insan çünkü karar verme mekanizması olmadığı için eylemlerinin sonucu da kendine bağlı olmuyor. Bunla birlikte ne günaha ortak olmuş oluyor ne de günahı kendi işliyor.
Bu hikayelerden benim çıkardığım tanı ise bizim hırsımızın kendi içinde ne kadar iyi sebepleri olsa da sonunda arkana baktığında bu yolda neler başarırken neleri de heba ettiğin, kimlere veye nelere zarar verdiğinin farkında olmadığındır.
