Dora
@DoraTheReader
1967 okur puanı
Mayıs 2018 tarihinde katıldı
Persius
"Kırdım diyorsun zincirlerini;
Evet, köpek de çeker koparır zincirini,
Kaçar o da, ama halkaları boynunda taşıyarak."
Montaigne- Denemeler
Etrafımdaki her şey kayıp giden bir kuyruklu yıldız gibi; ne kadar güzel ve nefes kesici durursa dursun o yıldızın düşmesinin sebebi artık hayat ışığının sönmüş olmasıydı.
Katliam Çiçeği- Meiko Kaji
Kederli kar düşüyor ölü sabaha,
Deliyor havayı başıboş köpeğin uluması ve Geta'nın ayak sesleri,
Yürüyorum Samanyolu'nun ağırlığıyla omuzlarımda,
Aslında sadece karanlığa tutunan bir şemsiye o.
Gözyaşlarını uzun zaman önce tüketmiş,
Yaşam ve ölümün eşiğinde yürüyen bir kadınım.
Hiçbir anlamı yok o merhamet gözyaşları ve düşlerinin,
Karlı gecelerin ve yarının.
Soktum bedenimi intikam nehrine,
Terk ettim kadınlığımı uzun zaman önce,
Askerlerimizdir onlar cennet namına; asil, yenilmez ve cesur.
Atalarının topraklarını terk etme zamanıdır artık
Kalpleri yüreklendirici seslerde yüzenlerin.
And içmişlerdir zafersiz dönmeyi ölmeye yeğ tutmaya.
Bekler yurttaşların seni burada, evinde.
Cesur birlikler, yaban ellerde...
Başkasının nezaketindense,
Katlanırım sevdiğimin bencilliğine.
Bilmem dünya bir rüya mı yoksa yalan mı.
Mahpusum bir başıma.
Okur Takip Önerileri
Oscar Wilde
"Never love anybody who treats you like you're ordinary."
"Asla sevme sana sıradanmış gibi davranan birini."
Mary Shelley
“No man chooses evil because it is evil; he only mistakes it for happiness, the good he seeks.”
"Hiçbir insan kötülüğü kötülük olsun diye seçmez; sadece onu mutluluk sanma yanılgısına düşer, 'iyi'dir onun aradığı."
Virginia Woolf
The eyes of others our prison; their thoughts our cage
Diğerlerinin gözleri bizim hapishanemiz, düşünceleri ise kafesimiz.
Epicurus
"Ölüm bizi ilgilendirmez; var olduğumuz sürece ölüm ortada yoktur, ölüm geldiği zaman ise biz artık yokuz."
Dert çökünce insanın zihnine,
Çürüyerek bekler o enkazın içinde.
Zaman sonsuzluğa dönüşür sen gittikçe dibe...
İnsanlar birbirlerininden olabildiğince farklı olmaya, görünmeye çalışırken ben ise sizlerden biri olduğumu, daha doğrusu hepimizin aynı olduğunu düşünerek, yalnızlığımın üstüne şeffaf bir örtü çekiyordum.
Hareket etmesem, dünya beni görmeyi bırakır mı?
Hiçbir şey söylemesem, yine de yanlış anlaşılır mıyım?
Düşüncelerimi saklasam kendimden, bir sessiz boşluk olsa onun yerine, yine de boğulur muyum kendi içimde?
Peki ya, gözlerimi sımsıkı yumsam, dünya da benimle birlikte kararır mı?