Ahlak eğitimi dediğimiz şeyin büyük bir bölümü, aslında, içgüdünün yapay bir biçimde değiştirilmesi ve saptırılmasından başka bir şey değildi; eğitimle hırçınlık gözü pek özveriye, bastırılmış cinsellik de dinsel duygulara dönüştürülebiliyordu.
Bir hayvan fazlasıyla acımasız ve kurnaz olabilir, ama ancak gerçek bir insan yalan söyleyebilir.
Bizi hayvandan çok insan kılan her ne ise, teselliyi ve umudu, sanırım, insanların gündelik kaygıları, günahları ve dertlerinde değil; maddenin uçsuz bucaksız, sonsuz yasalarında aramalı. Umutsuz değilim, yoksa yaşayamazdım. Onun içindir ki, hikâyem umut ve yalnızlık içinde son buluyor.
Okur Takip Önerileri
"Ben ruhları ışıktan yapılmış gibi hayal etmeyi seviyorum. Bazılarının üzerinde gül dikeni gibi dikenler de var, bazıları da tıpkı denize vuran ayışığı gibi hafifçe parlıyor ve bazısı da şafakta çöken sis gibi soluk ve saydam."
"Yeni ay hakkında ne düşünüyorum, biliyor musunuz öğretmenim? Bence o içi rüyalarla dolu minik , altın bir tekne ."
"Buluta çarptığı zaman rüyalardan bazıları aşağı dökülüp senin uykuna düşüyor."
"Kesinlikle öğretmenim, ah nasıl da bildiniz . Bir de bence menekşeler, meleklerin yıldızlar parlasın diye gökyüzünü keserken kenarından düşen parçalar. Düğünçiçekleri de eski güneş ışıklarından yapılıyor, bir de tatlı bezelyeler cennete gittiklerinde kelebek olacaklar. Öğretmenim, söyleyin lütfen siz bu düşüncelerde tuhaf bir şey görüyor musunuz?"
Görünmeyen bir el gençlik sayfasını kapatmış ve tüm gizemi, tüm çekiciliği, tüm neşesi ve acılarıyla önünde uzanan yetişkinlik sayfasını açmıştı.
Belki de aşk insanın hayatına geceleyin dörtnala giden bir şövalye gibi aniden geliveren bir şey değildi. Belki hep eski bir dost gibi sessizce yanında bekliyor, belki de müziğin ritmine ayak uydururcasına yavaş yavaş belirmeye başlıyordu...Belki...Belki... Altın renkli bir gülün tohumunu patlatıp yeşermeye başladığı gibi, güzel bir dostluktan doğuveriyordu.
Aşk, basit ve değersiz şeyleri bile
Biçimlendirip onu değerli yapabilir.
Aşk gözleriyle değil, hayaliyle görür,
Ve kanatlı Cupid resimlerde bu yüzden kördür.
Aşkın hayalinde düşünmeye yer yoktur;
Kanadı var, gözü yoktur, çevresine bakmadan uçar gider.
Bu yüzden aşk bir çocuktur, onun için yanılır seçimlerinde.
Melankoli nöbetleri, hayaller ve iç çekmeler,
Arzular ve gözyaşları zavallı âşıkların kaderi.
Ormana gittim çünkü bilinçli yaşamak istiyordum. Derinlemesine yaşamak ve hayatın iliğini emmek istiyordum! Yaşamdan olmayan her şeyi bozguna uğratmak...Öldüğümde aslında hiç yaşamamış olduğumu fark etmemek.
Hakikat...Hakikat ayaklarınızı sürekli açıkta bırakan bir yorgan gibidir! Uzatırsın, çekersin ama bir türlü hiçbirimizi örtmez. Tekmelersin, vurursun ama yetmez... Ağlayarak dünyaya geldiğimiz andan öldüğümüz ana kadar; biz ağlayıp inleyip feryat ederken o yalnızca başımızı örter!
İnsan ırkının bir üyesi olduğunuz için şiir okursunuz, insan ırkı da tutku doludur! Tıp, hukuk, bankacılık- bunlar hayatı sürdürmek için gereklidir. Peki ya şiir, romantizm, aşk, güzellik? Bunlar ise uğruna hayatta kaldığımız şeylerdir!
İşte tabiat, bütün insanlara aşkı eşit olarak bölüştürmüş ve hiç kimseyi mahrum bırakmamıştır. Akılsız, ilimsiz, huysuz, faziletsiz, sabırsız, acımasız, hayâsız insan bulunur, lakin aşksız insan bulunmaz. Aşk ve muhabbet herkesin düşüncesinde mevcuttur, ancak bir cazibe merkezi olmadıkça gerçekleşmez. İşte bazı kişilerin aşklarının dünyaya yayılması ve bazılarının da hiç duyulmamasının sebebi budur.
...aşk öyle tabii bir şeydir ki insanoğlunun her kesiminden yani erkeğinde dişisinde, küçüğünde büyüğünde, çocuğunda yetişkininde, gencinde ihtiyarında, fakirinde zengininde , akıllısında ahmağında, âliminde cahilinde, medenisinde bedevisinde ortaya çıkar. Herkesin gönlü aşkla yoğrulmuştur.
Artık her şeyi biliyordum. Yumurta'nın ne olduğunu öğrenmiştim, boşluktaki adı konmamış seslerin melodisinden kâinatın yaratıldığı yerdi ve Gül'ün neresi olduğunu da öğrenmiştim: Evreni oluşturan boyutlar bütünüydü; kâinatın, origamileri veya yeni açmış orkideleri andıran haliydi; mutlak sona, bir sonraki Big Bang'e kadar sürecek varoluştu.
