Son sözümü söylemek istermişçesine insanlara
intihara uyanıyorum her uyanışımda.
yüreğimde hiçbir şey yapamamanın boşluğu ve çok şey yapmanın yorgunluğu var.
günlerce hiç kımıldamadan oturmuş, ya da kendimi duvarlara vurmuş gibiyim.
hayat karşısında yorgunum artık
ve zindeyim ölümün mihrabında.
Ahmet Erhan*