Hayatın ikinci yarısından sonra, arketipler ve benlik arketipi bilinçdışından zuhur etmeye başlar ve eğer bireyselleşme amacına ulaşırsa "ben", artık varoluşun odak noktası olmaktan çıkar. "Ben", kendi evreninin güneşi olmak yerine, gittikçe "gerçek güneşin" yörüngesindeki bir gezegen gibi benliğin etrafında dönmeye başlar.